Το συναίσθημα είναι η πρωταρχική ύλη της συγκρότησης του «είναι» μας. Οι εμπειρίες, οι γνώσεις, η ιδεολογία, επικάθονται πάνω στα συναισθήματα και δίνουν λογική φόρμα στο προσδόκιμο, το επιθυμητό, το ανεκπλήρωτο. Τα γράμματα στην αγαπημένη, εραστών προηγούμενων εποχών, έγιναν μηνύματα στο κινητό («Ερωτικά μηνύματα») και αυτά με τη σειρά τους, πέρασαν από την βάσανο της εκλογίκευσης και έγιναν ποιήματα. Η παρατήρηση πάλι, είναι η πρωταρχική ύλη της θεωρίας. Ενίοτε παρατηρούμε για να εντάξουμε το «είναι» μας σε ένα κόσμο γνωστών συνόλων, να περιορίσουμε την ανασφάλεια μας μπροστά στο άγνωστο, να δώσουμε ανθρώπινη μορφή σε παραστάσεις, βιώματα, να αποτυπώσουμε φωτογραφικά το διαρκές «γίγνεσθαι». Από αυτήν την ανάγκη προέκυψαν οι «Προσωπογραφίες». Στο πρώτο μου βιβλίο «Μπλε τετράδια» ο χρόνος διαπερνά όλα τα ποιήματα, παραφυλά πίσω από τις λέξεις και τις εικόνες, για να νοηματοδοτήσει την πορεία ενηλικίωσης, προβληματισμών και αναζητήσεων «τριάντα χρόνων». Στο δεύτερο βιβλίο μου «Εκλογίκευση συναισθημάτων», ο τόπος («Τοπογραφίες») είναι το στέρεο υπόβαθρο, όπου εξελίσσονται οι αβεβαιότητες πριν ωριμάσει το συναίσθημα, όπου η λογική κάνει απολογισμό για τους έρωτες που ξοδευτήκαμε, τους δρόμους του αγώνα που περπατήσαμε, τα ερωτήματα που έμειναν μετέωρα, για την γνώση που κατακτήσαμε, για την ένταξη μας στην ιστορική εξέλιξη, για αυτά που πρέπει να αλλάξουμε, ώστε να πάρουν δικαίωση οι ιδέες και ανάπαυση οι χαμένες ψυχές…
Αλέξανδρος Ψαρράς