Οι ιστορικές σχέσεις Αράβων και Βυζαντινών είναι ταυτόσημες με τις σχέσεις Ισλάμ και Χριστιανισμού. Οι ιστορικές στιγμές συνάντησης και συμβίωσης ειρηνικά και ανταγωνιστικά είναι ποικιλόμορφες και πολυδιάστατες και δεν μπορεί να ιδωθούν ούτε μονόπλευρα ούτε μονομερώς, όπως σχεδόν συμβαίνει μέχρι σήμερα. Η οπτική αυτή προσέγγισης και ερμηνείας των αραβοβυζαντινών σχέσεων στηριζόταν κυρίως σε μία σχεδόν πλήρη υποκειμενικότητα, όπου προβαλλόταν η αρνητική και ανταγωνιστική όψη αυτών των πολυδιάστατων σχέσεων. Το γεγονός αυτό ήταν ίσως ένας από τους παράγοντες που στήριξε και τροφοδότησε τη σύγχρονη αντίληψη περί σύγκρουσης πολιτισμών, θρησκειών, λαών και γλωσσών.

Η έρευνα διαπιστώνει πως το σύνολο των αραβοβυζαντινών σχέσεων που έχει κοιτίδα τους προϊσλαμικούς χρόνους, περνάει μέσα από τις πρωτογενείς αραβοϊσλαμικές πηγές, καθώς η διακυβέρνηση του Μωάμεθ διαμορφώθηκε και εδραιώθηκε πάνω στα θεμέλια των προϊσλαμικών αραβοβυζαντινών σχέσεων. Το γεγονός αυτό είναι εκείνο που διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό τη φιλοβυζαντινή-φιλοχριστιανική στάση του Μωάμεθ, ο οποίος με τη σειρά του πρσδιόρισε δεσμευτικά την ανάλογη πολιτική των διαδόχων του σε διαχρονική ποιότητα.