Η ιστορία αυτή έχει σαν πρότυπο ένα πραγματικό περιστατικό που ξετυλίχθηκε πριν από ογδόντα περίπου χρόνια σε μια πόλη της Μακεδονίας, στα σκοτεινά χρόνια της βουλγάρικης κατοχής. Ήταν την περίοδο που οι Βούλγαροι είχαν κατέβει μετά από συνεννόηση με τον Χίτλερ και κατέλαβαν, σχεδόν χωρίς πόλεμο, την Ανατολική Μακεδονία και το μεγαλύτερο μέρος της δυτικής Θράκης.
Ήταν προαιώνιο όνειρο για τους βόρειους γείτονες να ενσωματώσουν στο βουλγάρικο κράτος τα μέρη αυτά και ν αποκτήσουν έξοδο στην λευκή θάλασσα, όπως ονόμαζαν το Αιγαίο για να το διακρίνουν από την Μαύρη θάλασσα, που ήταν η δική τους θάλασσα, τουλάχιστον ένα μέρος της που έβρεχε τα ανατολικά τους σύνορα.
Φυσικά δεν ήταν δυνατόν η κάθοδός τους αυτή να θεωρηθεί φιλική επίσκεψη. Ήταν εχθροί και κατακτητές. Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών κάθε φορά που προέβαλαν αντίσταση ή άρνηση να υποταχθούν, αντιμετωπίζονταν με μέτρα σκληρά, υπήρξαν μαζικές εκδηλώσεις αντίστασης αλλά και μαζικές δολοφονίες.