Στα Διάφανα Πινέλα της Χαράς Σωτηροπούλου προσεγγίζεται η ανθρώπινη ύπαρξη και οι υπαρξιακές διαστάσεις της. Τα ποιήματα της συλλογής είναι ευσύνοπτα και καθένα έχει μια ιστορία να μας διηγηθεί. Μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος που όμως το τέλος δεν είναι πάντα ευτυχές. Ούτε δυστυχές. Η ποιήτρια το αφήνει ανοιχτό σε ερμηνείες. Οι τίτλοι, συνήθως μονολεκτικοί, καταπιάνονται με θεμελιώδεις αξίες, όπως πίστη και ελευθερία. Είναι υπαρξιακά ποιήματα με ένα μέσα-έξω, ένα παιχνίδι στροβιλισμού ανάμεσα στο Εγώ, στο Εσύ, στο Εμείς, στη γυναίκα ως σύμβολο. Επιστρατεύονται όλες οι αισθήσεις τόσο, ώστε ολοκληρώνοντας τη συλλογή έχουμε την αίσθηση ότι ζήσαμε μια πλήρη σωματική εμπειρία.
Αυτή, άλλωστε είναι και η ουσία της ποίησης. Στην πιο μικρή φόρμα να ειπωθούν τα πιο μεγάλα, τα πιο αληθινά. Ειδικά σε μια ρευστή εποχή όπως η δική μας, που οι συνέπειες της πανδημίας είναι ακόμα νωπές σε ψυχικό και συναισθηματικό επίπεδο, η αποξένωση, η μοναξιά, ο φόβος, η αλήθεια, το μέσα, το έξω, η Χαρά Σωτηροπούλου εμφανίζεται με μια συλλογή της οποίας τα ποιήματα σταλάζουν στην αναγνωστική συνείδηση τη μνήμη ή την υπόμνηση πως παρά τις όποιες δυσκολίες η ζωή θα έρχεται πάντα και θα μας εκπλήσσει.
Αγγελική Δημουλή, ποιήτρια