“…Χρήμα και δόξα. Τα πιο σημαντικά αγαθά. Δυστυχώς η κοινωνία μας είναι έτσι φτιαγμένη. Έχει θεοποιήσει το χρήμα. Χωρίς αυτό είσαι ένα τίποτα. Άμα πετύχεις αυτά τα δύο, όλοι θα σε θαυμάζουν, θα σε σέβονται και θα υποκλίνονται μπροστά σου. Όσο για τους άνδρες, να είσαι σίγουρη πως όλοι θα σε πληγώσουν, όλοι θα σε εκμεταλλευτούν, ο καθένας με τον τρόπο του. Οπότε προσπάθησε να είσαι εσύ που θα τους χρησιμοποιήσεις, για να ανέβεις ψηλά. Μην κοντοσταθείς. Μην λυγίσεις για έρωτες και αγάπες, γιατί θα το μετανιώσεις αργά ή γρήγορα. Ο έρωτας τυφλώνει, σε βγάζει από τον δρόμο που θέλεις να χαράξεις…”

Κάθε φορά που διάβαζα το γράμμα της, το πρόσωπό μου έκαιγε. Σαν να μ’ έπιανε πυρετός. Αρρώσταινα, υπέφερα… Αυτή ήταν η παρακαταθήκη που μου άφησε η μάνα μου…

Ένα συναρπαστικό και θυελλώδες μυθιστόρημα για τις δύσκολες σχέσεις των ανθρώπων, για τις πληγές που δεν κλείνουν, για τις αγάπες που δεν ολοκληρώνονται από την ψυχογραφική πένα της Βενετίας Πιτσιλαδή – Chuard.