Στο συγκεκριμένο έργο που αποτελεί την συνέχεια του Σοπρακόμιτου παρακολουθούμε την συνέχεια της ιστορίας της οικογένειας των Νταβιτσέντσα και συνάμα την εξιστόρηση των γεγονότων σχετικά με το Ρεμπελιό των ποπολάρων (1628). Το νεαρό «Ορσολάκι» του Σοπρακόμιτου έχει μεγαλώσει και εξελιχθεί στην γκρινιάρα αλλά αξιολάτρευτη σιόρα Όρσολα που επιστρέφει στο πατρογονικό της, πλάι στην θάλασσα, και αναλαμβάνει τα ινία του νοικοκυριού με σιδερένια πειθαρχία.

Συνάμα καταγράφει την δική της «ιστορική» πλευρά του ρεμπελιού, την εκδοχή της αγαναχτισμένης αρχόντισσας που δεν ανέχεται τις ανατροπές και τις διεκδικήσεις του ζακυνθινού λαού. Πως θα μπορούσε να σταθεί η εξιστόρηση του σιορ Άτζολου Σουμάκη μπροστά στην φαρμακερή της πέννα;

Ποιοι όμως κρύβονται πίσω από αυτήν την επανάσταση; Ποια συμφέροντα και ποια πάθη; Πόσα κρυμμένα μυστικά βρίσκονται σκεπασμένα μέσα στα καπηλειά και τα στενά σοκάκια αυτού του υπέροχου νησιού με τους πανέξυπνους κατοίκους που ποτέ, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές δεν χάνουν το χιούμορ και την εφευρετικότητά τους; Η δράση για άλλη μια φορά είναι καταιγιστική και οι ιστορίες άλλοτε αστείες και άλλες τραγικές δημιουργούν μια γλυκόπικρη αίσθηση.

Στα συν και τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας ασχολείται εκτενέστατα με την νόσο του σακχαρώδους διαβήτη: Ο τωρινός κληρονόμος του πατρογονικού σπιτιού, ο Καντιολής, είναι επιστήμονας και ψάχνει με πείσμα να βρει μια θεραπεία. Υπήρξε μαθητής του προφεσόρου Γκαλιλέο Γκαλιλέη και εκτός των άλλων είναι σε θέση να διηγηθεί τα πάντα για την εφεύρεση του πρώτου τηλεσκοπίου.