Η βιολογική παρακαταθήκη και η μητρική λειτουργία (μητέρα τροφός, μητέρα γυναίκα, μητέρα «ερωμένη») είναι εκ των ων ουκ άνευ παραμέτρων που θα ευνοήσουν μέσα από προοδευτικές και παλινδρομικές κινήσεις το πέρασμα από τις εγγραφές (μνημονικά και αντιληπτικά ίχνη) στη διέγερση και από εκεί στην ενόρμηση και τα παράγωγά της (αναπαραστάσεις, σκέψεις, φαντασιώσεις, συναισθήματα). Η «απόσταση» μεταξύ των ερωγόνων ζωνών και το βίωμα του ίδιου του παιδιού μαζί με το βίωμα της επαφής με το σώμα της μητέρας και της απόστασης από αυτό, θα ορίσουν και τη δομή των ψυχικών συστημάτων, τη σχέση με το αντικείμενο, το βίωμα του χώρου, του χρόνου, την ατομική κοσμοθεωρία και τις πεποιθήσεις.
Στην αναλυτική εργασία η σχέση αναλυτή-αναλυόμενου αναζωπυρώνει αυτές τις πρώτες εγγραφές και τις τροποποιεί κατά περίπτωση. Οι κλινικές αναφορές που έχω σε αυτό το βιβλίο, άλλοτε προσεγγίζουν άλλοτε όχι αυτές τις θεωρητικές κατασκευές.