Μέσα από τα Αρβανίτικα που άμεσα κατέγραφα, οι Αρβανίτες της Αττικής με βοήθησαν να ακροασθώ και να ψηλαφίσω έναν κόσμο μοναδικό και σχεδόν άγνωστο. Γνώρισα έτσι από κοντά ανθρώπους που έδιναν τον καθημερινό τους σκληρό αγώνα για επι­βίωση, αλλά που άφηναν την ψυχή τους να εκφράσει με τα τραγούδια και τα μοιρολόγια τη χαρά τους για τον έρωτα και τη ζωή, στις ποικίλες εκφάνσεις της, αλλά και την οδύνη τους για τον αναπόφευκτο θάνατο. Γι’ αυτό και τα τραγούδια της αγάπης και του γάμου μαζί με τα μοιρολόγια αποτέλεσαν τον άξονα περιστροφής και τον βασικό πυρήνα της συλλογής του υλικού μου, που άρχισα συστηματικά να καταγράφω με συνεχείς επιτόπιες επισκέψεις στα χωριά της Αττικής από το 1980.
Ο επιτάφιος θρήνος και τα αρβανίτικα μοιρολόγια φανερώνουν έναν κόσμο βασανισμένο και ευάλωτο, έναν κόσμο ευαίσθητο, άξιο της προσοχής και της αγάπης μας.