Ένα αληθινό ιστορικό γεγονός στην Κωνσταντινούπολη της δεκαετίας του ’55. Δυο οικογένειες Ρωμιών που τους χωρίζει σκληρή βεντέτα θα βρεθούν στη δίνη του φοβερού πογκρόμ της 6ης Σεπτεμβρίου. Ένα βιβλίο με πλούσια πλοκή και περιγραφικές γλαφυρές εικόνες, αναπαριστούν με ζωηρότητα πρόσωπα και γεγονότα. Γραφή ρέουσα, αγωνιώδη με αλλεπάλληλες ανατροπές.

Άρτια δομημένοι ήρωες προκαλούν πληθώρα συναισθημάτων και προκαλούν με τον τρόπο τους τον αναγνώστη να συμπορευθεί μαζί τους.

Μια ιστορία που ρέει σα νεράκι και διαβάζεται απνευστί από την αρχή μέχρι το τέλος.

Αξίζει να διαβαστεί!!!

Τη δεκαετία του 1950 ένας φόνος θα διχάσει δύο οικογένειες και θα αποτελέσει την αρχή για να ξεδιπλωθεί ένα κουβάρι γεγονότων που θα στείλουν τα πρόσωπα του βιβλίου σε διαφορετικούς τόπους. Έπιασε μήπως η κατάρα από τρεις κοπέλες, τρεις αθώες ψυχές, που αυτοκτόνησαν διαδοχικά όταν το προξενιό της μίας δεν έγινε δεκτό από τον άντρα που αγαπούσε; Ένας μοναχός θα παλέψει ανάμεσα στη σάρκα και στην πίστη του, μια μητέρα θα αναζητήσει το χαμένο της παιδί, μια γυναίκα θα κρύψει ένα μυστικό από τον άντρα της, μια διάσημη μοδίστρα θα χάσει τη γη κάτω από τα πόδια της. Πλούσιοι και φτωχοί, κατατρεγμένοι και περιπλανώμενοι, μεροκαματιάρηδες και φιλόπτωχοι ευεργέτες, μορφωμένοι και απαίδευτοι θα λυγίσουν, θα παρασυρθούν, θα χαρίσουν κι όλοι τους θα αντιμετωπίσουν τη λαίλαπα των Σεπτεμβριανών του 1955.

Η Γιώτα Γουβέλη στο νέο της μυθιστόρημα εξυφαίνει με ενδιαφέροντα τρόπο μια ιστορία γεμάτη ολοκληρωμένους χαρακτήρες, ανατροπές, σασπένς, έρωτα, μυστικά και εσωτερική πάλη. Η ιστορία ξεκινάει από ένα χωριό της Στερεάς Ελλάδας και μας συστήνει τα τέσσερα αδέλφια Καρασούλη: τον έμπορο Γιώργη, ο οποίος στα πενήντα του αποφάσισε να παντρευτεί και πήρε την αρκετά μικρότερή του Ευθαλία, τη γεροντοκόρη Θεώνη, τη χήρα του Μάρκου Σαλβάογλου Βασιλική, της οποίας ο γιος, Γιαννής, στράφηκε στον κλήρο κι ετοιμάζεται να γίνει μοναχός και τον πλούσιο δικηγόρο Θεμιστοκλή, σύζυγο της Φεριντέ χανούμ, ο οποίος ζει στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί μένει με την οικογένειά του και ο κοσμηματοπώλης Λευτέρης Σαλβάογλου που θρηνεί για τον χαμό του αδελφού του, Μάρκου. Η άφιξη της Ευθαλίας στο σπίτι των Καρασούληδων θα φέρει δραματικές αλλαγές, όλες ενορχηστρωμένες από τρεις αδίστακτες Μοίρες. Στη Νύμφη του Βοσπόρου θα καταλύσουν αργά ή γρήγορα οι ήρωες του μυθιστορήματος κι αυτό θα πυκνώσει την πλοκή, θα δώσει κάποιες λύσεις αλλά θα δημιουργήσει καινούργιες περιπέτειες κι όλα αυτά όσο προχωράμε σταδιακά στα αίτια που οδήγησαν στο αιματηρό ξέσπασμα του όχλου κατά της ελληνικής κοινότητας στις 6/7 Σεπτεμβρίου 1955.

Το μυθιστόρημα είναι γεμάτο ρεαλιστικές σκηνές, διεισδυτικά ψυχογραφήματα, ενδιαφέρουσες εξελίξεις που με κράτησαν ως την τελευταία σελίδα μα πάνω απ’ όλα μια πρωτότυπη αφηγήτρια που μας μεταφέρει σε πρώτο πρόσωπο όσα διαδραματίζονται στις σελίδες του βιβλίου. Η Θεώνη και η Ευθαλία μετά τον γάμο έρχονται στην Κωνσταντινούπολη, ένας άντρας μπλέκει με παράνομα φορτία και κοντραμπάντο κι ο δρόμος τον φέρνει στην Κορνουάλη, η αδελφή της Ευθαλίας, Φανή, την ακολουθεί στο ταξίδι της και γνωρίζει από κοντά τη σκοτεινή πλευρά της πόλης, μια διάσημη μοδίστρα ανακαλύπτει το νέο αστέρι της ραπτικής («Αίγλη, φινέτσα, κομψότητα και πίσω από όλα αυτά σκληρή δουλειά, πληγωμένα δάχτυλα, ταλαιπωρημένα μάτια», σελ. 126), ένα παιδί θα εξαφανιστεί, ένας απαγορευμένος έρωτας θα φουντώσει κι οι λανθασμένες επιλογές θα απογειώσουν τις εξελίξεις. «Περίεργους τρόπους έχει η ζωή να διασταυρώνει τους δρόμους των ανθρώπων εν αγνοία τους» (σελ. 296). Η αφηγήτρια μάλιστα παρεμβαίνει κάπου κάπου με σχόλια και προσωπικά της συναισθήματα που τ’ αφήνει να την παρασύρουν σε ανατριχιαστικές προοικονομίες: «Η σειρά των Καρασούληδων σταματά εδώ. Όσα τσαλίμια και να κάνει για να μας ξεφύγει» (σελ. 100). Εξαιτίας όμως αυτής της επιλογής το τέλος το βρήκα βιαστικό και μονόπλευρο, μιας και το πρόσωπο που εξιστορεί παραδέχεται πως δεν την ενδιαφέρουν οι άλλοι, παρά μόνο δύο χαρακτήρες, αφήνοντάς μας να αναρωτιόμαστε τι απέγιναν οι άλλοι! Δυστυχώς τα Σεπτεμβριανά ξεσπούν στις τελευταίες σελίδες και οι ήρωες απλώς μπλέκουν σε αυτά, κάποιοι αλλάζοντας χαρακτήρα ξαφνικά και αναίτια, κάποιοι άλλοι ακολουθώντας απρόσμενα μονοπάτια. Εύρημα πρωτότυπο συγγραφικά αλλά αφήνει εκκρεμότητες αναγνωστικά, μιας και η πλοκή με έκανε να αγαπήσω όλους τους χαρακτήρες!

Η πλοκή κατά τα άλλα προχωράει σωστά, με εκπλήξεις και ανατροπές που με άφηναν άφωνο και με παρέσερναν να διαβάσω παρακάτω, με γλαφυρές περιγραφές, με αληθοφάνεια στις πράξεις και στις σκέψεις των ηρώων. Αγωνιούσα για το πού θα βρεθούν οι χαρακτήρες στο επόμενο κεφάλαιο ή τι θα αντιμετωπίσουν και ταυτόχρονα προβληματιζόμουν με διλήμματα, όπως «καρδιά ή καθήκον;», να υποκύψεις στη σάρκα ή να παραμείνεις πιστός στο όραμά σου; Πώς μπορεί να βρει κανείς τη δύναμη της συγχώρεσης, της αληθινής μετάνοιας και της σιδερένιας θέλησης; Πώς να επανορθώσουμε για τα λάθη μας και πώς να υποστηρίξουμε τις επιλογές μας; Μου άρεσε επίσης που, αντί να μακρηγορήσουμε και να εντρυφήσουμε στην οικογενειακή ιστορία των Καρασούληδων πριν τον γάμο, μαθαίνουμε ό,τι χρειάζεται μέσα από τις συζητήσεις της Θεώνης και της Βασιλικής κατά τη διάρκεια των ετοιμασιών κι έτσι το κείμενο ελαφρύνει αρκετά και δεν κουράζει με μακροσκελείς και ίσως περιττές λεπτομέρειες.

Επίσης, πόσο όμορφα, πόσο παραστατικά μας χαρίζεται η Κωνσταντινούπολη, με την ακμάζουσα μετά την κατάργηση του βαρλικιού ελληνική κοινότητα, με το Πέραν και τον Γαλατά, τις επαύλεις και τα φτωχόσπιτα, το Σουλούκουλε όπου η λαγνεία, το χασίς και η πορνεία έχουν τον πρώτο λόγο, με τη Χάλκη και την Πρίγκηπο, το Νεοχώρι και το Σισλί, με το Σταυροδρόμι και την εύπορη κοινότητά του αλλά και το πλήθος των φτωχών κι εγκαταλειμμένων οικογενειών και παιδιών. Μια πόλη που στους δρόμους της κυκλοφορούν μικροπραματευτάδες και ζητιάνοι, καλοντυμένοι και αριστοκράτες κι η συγγραφέας όλα τα παρατηρεί, όλα τα αποτυπώνει στο χαρτί. Καταφέρνει μάλιστα να δώσει τον απαιτούμενο ρεαλισμό με τα γεγονότα που οδήγησαν σταδιακά στην ελληνική «Νύχτα των Κρυστάλλων» του Σεπτεμβρίου του 1955, χωρίς να φέρνει στο προσκήνιο αχρείαστες ιστορικές λεπτομέρειες ή μακροσκελείς αναφορές. Μια συζήτηση από δω, μια σκηνή από την άλλη, ένα άρθρο πιο μετά καταγράφουν τα βήματα που οδήγησαν στον χαλασμό του ελληνικού στοιχείου. Εν κατακλείδι, η «Βεντέτα στον Βόσπορο» είναι μια συναρπαστική ιστορία που ξεδιπλώνεται στη μαγευτική Κωνσταντινούπολη και μας συστήνει ενδιαφέροντες χαρακτήρες που βιώνουν λάθη, πάθη, ανατροπές και εκπλήξεις στη ζωή τους. Ένα ακόμη μυθιστόρημα της Γιώτας Γουβέλη που με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο.