…Ήταν όμως λαϊκοί, απλοί ήρωες οι περισσότεροι, που είχαν φέρει με χίλια βάσανα σε πέρας το δύσκολο έργο να ζήσουν κάτω από το βάρος ενός ονόματος. Δεν έκαναν κατορθώματα σαν του Ηρακλή, αλλά ποιος στ’ αλήθεια μπορεί να κάνει κατορθώματα σαν του Ηρακλή; Μόνο στους μύθους και στα μυαλά φαντασιόπληκτων συγγραφέων οι άνθρωποι γίνονται τόσο ψεύτικοι και υπερβολικοί.
Οι ήρωες του χωριού του όμως ήταν άνθρωποι κανονικοί. Απλοί και αληθινοί. Ευάλωτοι, ευαίσθητοι, επιρρεπείς στο όνειρο, στην αγάπη και στις αυταπάτες. Μπορεί να μη μετακινούσαν βουνά, χωρίς να το καταλάβουν όμως είχαν πετύχει κάτι πολύ σπουδαίο. Είχαν γεννήσει μνήμη! Και ένιωσαν αμέσως όσοι άγγιξαν αυτήν τη μνήμη μέσα από τα βιβλία που κρατούσαν στα χέρια τους, έναν ιερό σεβασμό για τον χώρο που βρίσκονται. Γιατί ένας τόπος αρχίζει να αποκτά πραγματικά υπόσταση, όταν καταγράφεται η ιστορία του…