Η Μουχλιώτισσα, ανοίγει τις πόρτες της πονεμένης της μνήμης και αφηγείται τη ζωή της, που ξεκινάει από την Αρκαδία. Πανέμορφη, τολμηρή, με παρρησία και αυτοπεποίθηση αναμετρήθηκε με άπειρες δυσκολίες και χειρίστηκε με επίγνωση και θάρρος το γραμμάτιο της ζωής της. Μιας ζωής που στην πρώιμη νιότη της έδειχνε να προοιωνίζει μια ζηλευτή συνέχεια κι όχι την τραγικότητα που τη σφράγισε τελικά.
Από το Μουχλί στην Αδριανούπολη, από κει στο δουκάτο της Αθήνας, με δόξα και τιμές. Έπειτα στη Θήβα και πάλι στην Αδριανούπολη, κάτω από άλλες συνθήκες όμως, σε καινούργιες δοκιμασίες. Στο τέλος στην Κων/λη, τα πρώτα χρόνια μετά την Άλωση, όπου ενεργοποιεί ξανά την ισχυρή προσωπικότητά της, τη ζαλωμένη από τις συνεχείς περιδινήσεις της ζωής να ορθώσει το «θέλω» της να παλέψει να το επιβάλει.
Η ζωή της ταυτίζεται αληθινά με την έννοια της περιπέτειας κατά τον Αριστοτέλη, ως «ή εις το εναντίον των πραττομένων μεταβολή». Χρώματα, μυρωδιές, φορεσιές περιγράφονται στην ολότητα τους. Μα πάνω απ’ όλα έχει δοθεί με ακρίβεια, νομίζω, η σχέση μεταξύ Ελλήνων, Τούρκων και Φράγκων, των τριών εθνοτήτων που συναντώ την εποχή εκείνη.
Μυστήριο, συναίσθημα, έρωτας, χαρά, λύπη, όλα παρελαύνουν από το περιπετειώδες αυτό ιστορικό Μυθιστόρημα με καμβά τα πραγματικά γεγονότα. Αρχίζει λίγο πριν το τέλος του Δουκάτου των Αθηνών και τελειώνει στην Κων/λη το 1476 διαπερνώντας ιστορικά μονοπάτια που όλοι μας θα θέλαμε να διαβούμε.