Θέμα του βιβλίου η ύβρις της αλαζονείας, η οποία εκκινεί μια πολύπαθη οδύσσεια των ηρώων προς την αυτογνωσία και την «εξημέρωση». Το έγκλημα και η τιμωρία, δίπτυχο των δύο ιστοριών που κινούνται σε ομόκεντρους κύκλους, με άξονα την ανάγκη για εξιλέωση του θύτη και τη λύτρωση του θύματος. Στο βιβλίο αυτό, τα φαντάσματα του παρελθόντος συνθέτουν την τραγωδία της ζωής των χαρακτήρων, τρωτής στα διαχρονικά, πανανθρώπινα πάθη και φαινόμενα. Η ηθική της συγχώρεσης ξεπροβάλλει ως από μηχανής θεός, για να συνδράμει στην πολυπόθητη κάθαρση των ηρώων.
«Διάλεκτοι δύο αυλών. Ενώθηκαν τα ζωντανά με το πέλαγος. Γούνα με ψάρια, Τρώες και Αχαιοί».