(...Σ’ όσων κορμιά μικρά, φορούν φτερά μεγάλα...)

Μια πεταλούδα παράξενης ομορφιάς έλκεται στον προορισμό της. Πλουτισμένη από τις φωνές του δάσους θα εισέλθει σε ένα κάστρο εντυπωσιακό — έναν αθάνατο κόσμο πεταλούδων κυριαρχούμενο από έναν ευγενικό βασιλιά. Θα την παγιδεύσει. Θα την οδηγήσει στον ψηλότερο πύργο του. Αφανέρωτη εκεί, σε πολυάριθμα κάδρα στον τοίχο του, βρίσκεται η πιο σπάνια συλλογή από πολύτιμες πεταλούδες.
Εκείνη θα υποχρεωθεί να διαλέξει ή να πετά για αυτόν στους κήπους του ή να θανατωθεί. Εκείνος θα υποχρεωθεί να δει ότι δε μπορεί κανείς να κατέχει εκείνο που δε γίνεται να κατακτηθεί...

...Πάντα σε περίμενα. Πριν όλα, έλεγα βαθιά μέσα μου πως μια μέρα θα ’ρθεις...