Μια ολόφρεσκη ματιά στην παράλληλη λειτουργία της ποίησης και της εικόνας σε δύο γλώσσες. Ζευγάρια από ελληνικά και αγγλικά – καμιά φορά και γερμανικά – ποιήματα αντικριστά, όχι ακριβώς όμοια ή μεταφρασμένα πάντα, μάλλον ξαναγραμμένα στην άλλη γλώσσα, αλλά ίδιας δύναμης εκφραστικής, ίδιου πόνου ή χαράς εκρηκτικής. Γραφή και εικόνα, αρχιτεκτονική του λόγου και της φωνής που εκφέρει το λόγο, όπως και αρχιτεκτονική στίχων και λέξεων και φράσεων, οπτικοποίηση εννοιών και νοηματοδότηση σχημάτων. Κυκλοφορεί ο αναγνώστης-θεατής μέσα στις σελίδες και τα λόγια όπως σε λεωφόρους και αλέες μιας ιδανικής πολιτείας όπου επιγράφονται ή αρθρώνονται τα συνθήματα μιας νέας συνθήκης δικαίου και ελευθερίας. Νιότη της γλώσσας και κατάλυση των ορίων χωρίς την οργή, μόνο με την απαλοσύνη και την ενσυναίσθηση.

ΝΕΑ ΓΛΥΠΤΙΚΗ

Μετά τον πόλεμο
έπρεπε να χαραχτούν στα μάτια
όλων των γλυπτών δάκρυα
κάτω και γύρω από τα μάτια
και όχι να παριστάνουν
ότι η λύπη δεν τα άγγιξε πότε
ενώ το κάλλος είναι αιώνες βαθιά πληγωμένο.

ΜΟΥΣΕΙΟΛΟΓΙΑ

Τα έργα έχουν
το βλέμμα των κοριτσιών
που τα κοίταξαν.
Έτσι, κάθε έργο τέχνης
είναι το ίδιο
ένα μουσείο του βλέμματος.