Ο τίτλος: έρωτας εδώ και παντού μας οδηγεί στην ολοκλήρωση της υπόστασής μας, στο ιερό προσκύνημα της ζωής που λέγεται αγάπη, πόθος κι έρωτας, ζωή και θάνατος, τρέλα κι αθανασία. Ο καθένας μας θυσία για τον άλλον, υπέρβαση και η δύναμη της αγάπης ανοίγει την ψυχή και την καρδιά του ανθρώπου στο επέκεινα του ορατού. Ένδυμα το σώμα του ενός για τον άλλο, η μυσταγωγία του έρωτα το προφύλαγμα αλλήλων. Μόνον σαν δεν ερωτευτεί κανείς, σαν δεν δώσει μηδέ δοθεί, κατανοεί με πόνο ψυχής τη θνητότητά του, την άσκοπη και μάταιη περιπλάνησή του, την άκαρπη αναζήτησή του. Αυτό που μας ενώνει είναι η απαρχή της ζωής, ο έρωτας, ο καρπός του, η προφητεία μας για ένα καλύτερο αύριο. Μήπως κι εμείς προφητεία δεν είμαστε των γονιών μας μέσα από τον δικό τους έρωτα; Το θέμα είναι πανάρχαιο.
Ο Έρωτας είναι η τρίτη κατά σειρά θεότητα μετά το Χάος και τη Γαία. Το «έρως ανίκατε μάχαν» θα συνεχίσει να εμπνέει μέσα από όλες του τις αντιθέσεις, τη χαρά, τον πόνο, τη μελαγχολία και τις απογοητεύσεις, την τρυφερότητα και τη βιαιότητα, αρκεί να έχει λόγο δράσης, αφορμή.
Και η αφορμή είμαστε όλοι εμείς.