Με λένε Μαρίκα Νίνου.
Έζησα μια ζωή γεμάτη μουσική, πάθος και πίκρες, πολλές πίκρες. Μα αγαπήθηκα πολύ!
Με λένε Μαρίκα Νίνου. Και τα έκανα όλα! Παντρεύτηκα, έγινα μάνα, έθαψα τους δικούς μου…, μα πιο πολύ τραγούδησα! Έγινα πρώτο όνομα, με σέβονταν και με θαύμαζαν όλοι.
Με λένε Μαρίκα Νίνου. Η φωνή μου έγινε το όπλο μου, το μαχαίρι που έκοβε και άνοιγε δρόμο. Κόπιασα όμως, παιδεύτηκα. Δούλεψα πολύ! Κόντρα στην εποχή που μας ήθελε, εμάς τις γυναίκες, σπίτι και νοικοκυριό. Εγώ έλαμψα! Μπήκα δίπλα στα μεγάλα ονόματα. Τσιτσάνης, Χιώτης, Μητσάκης, Παπαϊωάννου. Και τι δεν τραγούδησα! Μέχρι και Χατζιδάκι! Επιβίωσα από τη γενοκτονία των Αρμενίων, γνώρισα τον ξεριζωμό, την προσφυγιά και τον πόλεμο. Έφτασα μέχρι την Αμερική!
Με λένε Μαρίκα Νίνου, το καλλιτεχνικό μου! Γιατί, κανονικά, λέγομαι Αταμιάν, Ευαγγελία-Βανουί Αταμιάν. Αρμένισσα. Ταξίδεψα, ερωτεύτηκα, την έφαγα τη ζωή με το κουτάλι! Ό,τι πρόλαβα, δηλαδή…
Με λένε Μαρίκα Νίνου. Είμαι τραγουδίστρια, έζησα μόλις τριάντα πέντε χρόνια, μα αξίζουν δυο ζωές.

Στο βιβλίο αυτό ‒ιστορικό ντοκουμέντο και λεύκωμα‒ παρουσιάζεται η ζωή της Μαρίκας Νίνου, της μεγάλης λαϊκής τραγουδίστριας. Η ιστορία της Αρμένισσας Ευαγγελίας-Βανουί Αταμιάν, της κατά κόσμον Μαρίκας Νίνου, είναι εν πολλοίς άγνωστη, αδημοσίευτη και σε μεγάλο βαθμό διαστρεβλωμένη.
Μέσα από τις αφηγήσεις περισσότερων από εκατόν πενήντα ανθρώπων που τη γνώρισαν (Αρμένιοι, Μικρασιάτες, Κοκκινιώτες, Αιγαλεώτες, συγγενείς, γείτονες, φίλοι, συνεργάτες, μουσικοί τραγουδιστές, στιχουργοί, θεατράνθρωποι, δημοσιογράφοι και πολλοί άλλοι) συγκροτείται ψηφίδα ψηφίδα η συγκλονιστική ζωή της: οι δοκιμασίες, ο αγώνας για επιβίωση μέσα από την Τέχνη, η καταξίωση, ο έρωτας, η οικογένεια, το τραγικό πρόωρο τέλος της…
Η άνοδος και η πτώση του καλλιτεχνικού άστρου της δημιούργησε τον Θρύλο της Μαρίκας Νίνου, μιας σπουδαίας φωνής και ενός ωραίου και ταλαντούχου ανθρώπου, αγωνιστή, με φοβερό πείσμα για ζωή ενάντια στη σκληρή μοίρα. Το άστρο της τρεμοσβήνει και ακροβατεί κυριολεκτικά ανάμεσα στην επιβίωση και τον χαμό, για να αναγεννηθεί μέσα από τη στάχτη της κρίσης του Μεσοπολέμου, να σηκωθεί λάμποντας ψηλά στο μουσικό στερέωμα και να καταλήξει στη μοιραία πτώση, τη μέρα που έγινε Φως και…
Σαν άστρο εβασίλεψε…