Της έδωσαν τελεσίγραφο να σκοτώσει τον άντρα της που την κακοποιεί αλλιώς θα πεθάνει. Τον κάλεσε κατά λάθος στη γραμμή βοήθειας και υποστήριξης που δουλεύει αλλά δε θέλει τη βοήθειά του. Πώς συνδέονται αυτές οι φαινομενικά παράλληλες ιστορίες; Τι είναι αλήθεια και τι ψέματα; Πόσο σοβαρό πρόβλημα είναι η σωματική και ψυχολογική κακοποίηση και πώς μπορεί κάποιος να γλυτώσει από αυτήν; Τι φταίει στο οικογενειακό περιβάλλον; Πώς και γιατί πέφτουν οι γυναίκες (κυρίως) θύματα τέτοιων συμπεριφορών; Ο Sebastian Fitzek έγραψε ένα ψυχολογικό θρίλερ γύρω από ένα θέμα που ταλανίζει ακόμη και δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό την κοινωνία με τρόπο που συγκινεί, προκαλεί ανατριχίλες αλλά και θυμό.

Ο Τζουλς Τάνμπεργκ εργάζεται σε τηλεφωνική γραμμή βοήθειας για γυναίκες που θέλουν ν’ ακούνε μια καθησυχαστική φωνή την ώρα που επιστρέφουν σπίτι αργά τη νύχτα ή τηλεφωνούν γιατί κινδυνεύουν. Ο Τζουλς δέχτηκε να αντικαταστήσει τον κολλητό του φίλο, Μάγκνους Κάιζερ, έναν δυναμικό, αεικίνητο κάποτε άντρα που τώρα προσπαθεί με δυσκολία να συνηθίσει τη νέα του ζωή σε αναπηρικό αμαξίδιο, στη βάρδια της γραμμής εκείνο το βράδυ. Η Κλάρα ισχυρίζεται πως κάλεσε κατά λάθος, όπως και κατά λάθος πέρασε το κατώφλι του Κακού κι εκτοξεύτηκε σ’ έναν κόσμο που ήταν ακόμα χειρότερος από τους χειρότερους εφιάλτες της. Τι ρόλο παίζει σε αυτό ο άντρας της, ο Μάρτιν; Πώς μεταμορφώθηκε από όμορφη γυναίκα με αυτοπεποίθηση σε υπάκουη και τρομαγμένη σύζυγο και μητέρα; Τι συνέβη εκείνη τη νύχτα στο πολυτελές ξενοδοχείο; Πώς συνδέεται με μια ψυχιατρική κλινική από την οποία συμπτωματικά έχει άσχημες αναμνήσεις και ο Τζουλς, ο οποίος έχει βιώσει μια φριχτή εμπειρία, μια στιγμή που του στέρησε τα πάντα; Γιατί τον κυρίευσε το στεγνό πένθος και γιατί δείχνει αυτοκυριαρχία ενώ τα πάντα μέσα του καταρρέουν;

Όσο ξεδιπλώνονται οι ιστορίες της Κλάρα και του Τζουλς, παράλληλα γνωρίζουμε τον Δολοφόνο του Ημερολογίου, έναν άγνωστο άντρα που έχει ήδη σκοτώσει τρεις γυναίκες κι έχει γράψει στον τοίχο με το αίμα του θύματος την ημερομηνία της δολοφονίας τους. Έχει περάσει ένας χρόνος από το πρώτο θύμα κι εμφανίζεται στην ιστορία με αναπάντεχο τρόπο, απογειώνοντας τις εξελίξεις και δένοντας απρόσμενα και ευφάνταστα την πλοκή. Τώρα, έχει εντοπίσει μια γυναίκα που ικανοποιεί τα πιο σαδιστικά βίτσια του συζύγου της, βιώνει τον απόλυτο ευτελισμό μαζί του αλλά είναι ακόμη κοντά του. Της δίνει διορία λοιπόν να τελειώσει εκείνη τον γάμο της αλλιώς θα τη σκοτώσει κι έτσιμ μέσα από αυτήν τη συγκλονιστική ιστορίαμ γεννώνται κι άλλα ερωτήματα, όπως πώς μεγαλώνει ένα παιδί, κυρίως μια κόρη, σε μια οικογένεια με περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και πώς γίνεται να θυσιάζει τον εαυτό της ως βαλβίδα εκτόνωσης για να μην ξεσπάει στη μητέρα της ο πατέρας. Πώς θα συντροφέψουν αυτές οι αναμνήσεις και αυτές οι συμπεριφορές το κορίτσι στην ενηλικίωσή του; Πώς θα καθοδηγήσουν τα βήματα του; Θα γίνει ποτέ καλή μητέρα, θα βρει έναν καλό άνθρωπο ή νομοτελειακά θα πέσει στην ίδια παγίδα λες και την αποζητάει;

Ο Sebastian Fitzek και πάλι με ξενύχτησε, χτίζοντας μια αριστοτεχνική πλοκή που παίζει με το μυαλό του αναγνώστη από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Οι έξυπνα φωτισμένες οπτικές γωνίες, οι εναλλαγές των προσώπων, οι παράλληλες πλοκές που ενώνονται σ’ ένα αρραγές σύνολο με άφησαν απόλυτα ικανοποιημένο, να τρέμω από αγωνία για τις πραγματικές ταυτότητες θύτη και θύματος, από ένταση για την κορύφωση των εξελίξεων και από θυμό για το σημείο στο οποίο φτάνει κάποιος απέναντι στη γυναίκα του. Σαδιστικά παιχνίδια, ταπείνωση και ευτελισμός, απόπειρες αυτοκτονίας, ένα αναπάντεχο χέρι βοηθείας δίνονται με ωμές και καθόλου ωραιοποιημένες περιγραφές και στήνουν έναν αιματοβαμμένο καμβά γεμάτο ανατροπές και εκπλήξεις. Η ζωή της Κλάρα κατεβαίνει όλο και πιο χαμηλά όσο αναρωτιόμαστε αν τελικά κάλεσε ή όχι τη γραμμή βοήθειας, γνωρίζουμε μια γυναίκα που έχει μπλεχτεί για τα καλά σ’ ένα αρρωστημένο περιβάλλον και θα κάνει τα πάντα για να προστατέψει το παιδί της ενώ ταυτόχρονα η γκρίζα φυσιογνωμία του Δολοφόνου του Ημερολογίου κάνει τα πράγματα χειρότερα, αφού ούτε η απειλή θανάτου δείχνει να βοηθάει τις γυναίκες να απαλλαγούν από τους τυράννους τους. Όσο το τέλος πλησιάζει, τόσο εθιζόμαστε στην ανάγνωση, τόσο μπαίνουμε βαθιά στην πλοκή, τόσο παίρνουμε θέσεις και γεμίζουμε σκέψεις ως την τελική αποκάλυψη που φέρνει τα πάνω κάτω.

«Αυτή η ιστορία πραγματεύεται το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας…Οι περιγραφές ενδέχεται να προκαλέσουν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις σε άτομα που έχουν βιώσει ή εξακολουθούν να βιώνουν ενδοοικογενειακή βία». Αυτό τονίζει ο συγγραφέας από την αρχή και καταγράφει σημαντικές και χρήσιμες πληροφορίες για το θέμα μιας βίας που μαστίζει όλες τις κοινωνικές τάξεις και δεν έχει να κάνει με συγκεκριμένα περιβάλλοντα. Είναι ένας σφιχτός κλοιός που εμφανίζεται ύπουλα και δηλητηριάζει σχεδόν απαρατήρητα αυτό που κάποτε είχε ξεκινήσει ως μεγάλος έρωτας. Κομπλιμέντα, ψυχαναγκαστικές αποδείξεις αγάπης και προσποιητή μεμψιμοιρία δίνουν σταδιακά τη θέση τους στα λεκτικά και στα σωματικά χτυπήματα. Τι κρατάει τις διαλυμένες ισορροπίες; Μήπως η ελπίδα να ξαναγίνουν τα πράγματα όπως ήταν πριν το μαυρισμένο μάτι; Ναι, ίσως, μόνο που όσο το θύμα περιμένει, η ντροπή μετατρέπεται σε μίσος για τον εαυτό του, γι’ αυτό κλείνεται και δε μιλά ανοιχτά σε άλλους. Πόσο φταίνε σε αυτό οι οικογενειακοί παράγοντες; Πώς διαιωνίζεται αυτή η μάστιγα της ενδοοικογενειακής βίας; Τα κορίτσια περνάνε τα πιο εύπλαστα χρόνια τους με γυναίκες, οι οποίες τα μεγαλώνουν στα πούπουλα και βάσει δικών τους στερεότυπων, δεν τα σκληραγωγούν, αντίθετα, τα διδάσκουν να γίνονται πειθήνια και να υπομένουν τα πάντα, αφού «τα αγόρια είναι αγόρια», δηλητηριάζουν την αυτοπεποίθησή τους και ο ρόλος του «ασθενούς φύλου» εντυπώνεται για πάντα στο μυαλό τους τόσο πολύ που δε βρίσκουν το θάρρος και τη γνώμη να κάνουν αυτό που θέλουν. Μήπως όμως αυτή η άποψη είναι αυστηρή και μονομερής; Ο Sebastian Fitzek, πίσω από τις γραμμές του συναρπαστικού και ανατρεπτικού αυτού μυθιστορήματος, καταγράφει όλες τις απόψεις και όλες τις συμπεριφορές.

«Εδώ και χρόνια όσα συνέβαιναν στην κρεβατοκάμαρα ήταν συνδεδεμένα στο μυαλό της με τον πόνο και τον εξευτελισμό» (σελ. 15). Έτσι αρχίζει μια από τις συναρπαστικότερες ιστορίες ψυχολογικού τρόμου που έχω διαβάσει ως τώρα. «Το τελεσίγραφο» είναι μια νέα εντυπωσιακή κάθοδος στην ανθρώπινη ψυχολογία και ταυτόχρονα μια ανατριχιαστική ιστορία με πανέξυπνα αφηγηματικά ευρήματα που κόβουν την ανάσα. Η γυναικεία σωματική και λεκτική κακοποίηση αποτελεί όπλο στα χέρια ενός δολοφόνου που σπρώχνει τα πράγματα ακόμη περισσότερο με τη διεστραμμένη του λογική ενώ ταυτόχρονα μια γυναίκα κι ένας άντρας έρχονται πιο κοντά μέσω μιας γραμμής βοήθειας. Ανατροπές, εκπλήξεις, ταπείνωση, βία, ελπίδα, αγωνία, όλα αυτά βρίσκονται στις σελίδες του βιβλίου και προκαλούν οργή αλλά σκέψεις.