Είναι ένα µέγα θέµα για το οποίο όµως δεν θέλουµε να µιλάµε. Ποτέ. Γιατί; Επειδή µας φοβίζει. Αλλά η ζωή µας είναι γεµάτη από αυτό: όχι µόνον επειδή κάποτε νοµοτελειακά η ζωή τελειώνει µε τον θάνατο, µα και καθ’ όλη τη διάρκειά της. Από τις τέχνες στην πιο υψηλή τους έκφραση, τη µουσική, την παγκόσµια λογοτεχνία και τη ζωγραφική µέχρι τον κινηµατογράφο και τις τηλεοπτικές σειρές, ακόµα και στα video games που παίζουν τα παιδιά, ο θάνατος πρωταγωνιστεί παντού. Μοιάζει περίπου σαν να προσπαθούµε να τον πλησιάσουµε χωρίς να µας καταλάβει, για να τον δούµε από κοντά και να ξεπεράσουµε τον φόβο µας απέναντί του. Και, φυσικά, πολύ περισσότερο, καταφεύγοντας στις θρησκείες, που όλες υπόσχονται ότι, όταν αυτός επέλθει, τότε ξεκινά η πραγµατική ζωή µας, γι’ αυτό πρέπει εν τω µεταξύ να πορευθούµε ανάλογα µε τους κανόνες τους. Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται µία ακτινογραφία του τρόπου που βλέπουµε τον θάνατο. Ως πρόσωπα, ως σύνολα, ως πολιτισµοί. Και, κυρίως, προτείνεται ένας τρόπος να µετατρέψουµε τον φόβο του θανάτου που, συνειδητά ή όχι, κυριαρχεί στις ζωές των περισσότερων ανθρώπων στο αντίθετό του: σε ελευθερία και θέληση για καλύτερη ζωή, της οποίας αποτελεί το πραγµατικό τέλος. Σε συνειδητοποίηση που θα αξιοποιήσει τη γνώση αυτού του τέλους, προκειµένου να µη σπαταλιέται άδικα η ζωή, να µην υποβαθµίζεται δραµατικά, όπως συχνά συµβαίνει. Γιατί εκεί, έχουµε λόγο. Με πυκνές πολιτισµικές, πνευµατικές, ιστορικές αλλά και τρέχουσες αναφορές και µε αρκετό χιούµορ, ο δηµοσιογράφος και συγγραφέας αυτού του διαφορετικού βιβλίου, Γ. Π. Μαλούχος, επιχειρεί µια διαχρονική µελέτη ζωής και θανάτου, ένα εγχειρίδιο θνητότητας εµπευσµένο από τον Όµηρο, τον Επίκτητο, τον Μπετόβεν, τον Μάλερ, τον Βάγκνερ, τον Χάινε, τον Ρεµάρκ και άλλους µεγάλους διαµορφωτές της ευρωπαϊκής τέχνης και σκέψης.