Ο 20ός αιώνας εγκαινιάστηκε µε δόξα και τιµές το 1900 στην Παγκόσµια Έκθεση του Παρισιού της Belle Époque και έκανε θεαµατική έξοδο τη βραδιά του Millennium σε ένα παγκόσµιο πάρτι.

Στο µεταξύ είχαν συµβεί πολλά: Πόλεµοι, επαναστάσεις και εξεγέρσεις γέννησαν πολιτικά, κοινωνικά, φιλοσοφικά και καλλιτεχνικά ρεύµατα, τα οποία µε την σειρά τους αποτυπώθηκαν στην µόδα· η ηχώ των γεγονότων καταγράφηκε µε ακρίβεια στις βελονιές της ραφής και τρύπωσε στη φόδρα των ρούχων. Μουσική, χορός, ζωγραφική, σινεµά, φιλοσοφία, λογοτεχνία, ποίηση, ποπ κουλτούρα κι αντικουλτούρα διαµόρφωσαν τις στιλιστικές πρωτοπορίες του 20ού αιώνα, που µοιραία κατέληξαν σε εποχιακές µόδες.

Από την κατάργηση του βικτοριανού κορσέ από τον Πολ Πουαρέ ως την επανεµφάνισή του διά χειρός Ζαν Πολ Γκοτιέ κι από τις πασαρέλες της υψηλής ραπτικής ως το street style, η µόδα προσαρµόστηκε στα δεδοµένα κάθε εποχής κι ανάγκης, στροβιλίστηκε στα σαλόνια και περπάτησε στους πιο άγριους δρόµους, αντέγραψε κι αντιγράφηκε.

Σήµερα είναι η δεύτερη πιο ρυπογόνα βιοµηχανία του πλανήτη.

Οι teddy boy φορούσαν στενά παντελόνια µε ρεβέρ στον αστράγαλο, εφαρµοστά σακάκια ή ηµίπαλτα µε βελούδινα πέτα, µπροκάρ γιλέκα, πουκάµισα µε ψηλά κολάρα και λεπτές γραβάτες ή bolo-ties. Είχαν φαβορίτες και χτένιζαν τα µαλλιά τους σε σχήµα µπανάνας, ενώ τα διατηρούσαν οληµερίς γυαλιστερά, αφού ακόµα και στις δηµοτικές τουαλέτες υπήρχε αυτόµατος πωλητής µπριγιαντίνης. Τα παπούτσια τους ήταν καλογυαλισµένα Oxford, Chelsea boots ή χοντρόσολα σκαρπίνια. Ψώνιζαν κουστούµια ξεπεσµένων αριστοκρατών από µαγαζιά µε µεταχειρισµένα και προσάρµοζαν το στιλ τους στον δανδισµό, ξοδεύοντας τον µισθό τους σε µπαρόκ ρολόγια τσέπης και βελούδινα παπιγιόν. Σε αυτά πρόσθεσαν ενδυµατολογικά στοιχεία του Μάρλον Μπράντο στον Ατίθασο ή του Τζέιµς Ντιν στο Επαναστάτης χωρίς αιτία.