Έρχομαι σε πρώτη επαφή με την γραφή της συγγραφέως και νιώθω τόσο μικρή για να μιλήσω για την πένα της. Μια γραφή για μένα συγκλονιστική, στιβαρή αν και απλή και κατανοητή είναι καλοδουλεμένη. Η ιστορία είναι πρωτότυπη με ανατροπές και αγωνία για την εξέλιξη της ηρωίδας, της Άννας. Όταν το έπιασα στα χέρια μου δεν ήθελα να το αφήσω, σε πολλές στιγμές ένιωσα θυμό μα παράλληλα μπήκα πολλές φορές στα παπούτσια της Άννας, αισθάνθηκα τον πόνο της μέσα από τις εύστοχες περιγραφές της συγγραφέως. Οι εικόνες που κεντάει με την πένα της είναι συγκλονιστικές σαν να βρίσκεσαι εκεί, αυτός ο τόπος μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Μια ιστορία κοινωνική που για μένα είχε τροφή για σκέψη σε σχέση με την δύναμη της ψυχής και την συγχώρεση. Η Μαρία Πρινάρη Καρκαβατσάκι για μένα είναι από τις καλύτερες σύγχρονες συγγραφείς και μετανιώνω που δεν ήρθα πιο νωρίς σε επαφή με τα βιβλία της. Πήρα πολλά μέσα από αυτό το ανάγνωσμα, όταν το τελείωσα και έκλεισα το βιβλίο ένα επιφωνήμα θαυμασμού ακούστηκε και έμεινα για πολύ ώρα να κρατάω το βιβλίο στην αγκαλιά μου και να κοιτάζω το κενό. Εύχομαι καλοταξιδο και όποιος δεν το διάβασε πρέπει να το κάνει.