Αν οι πορφυρογέννητοι της Γραικίας θεωρούν βλάχικα τα χωριάτικα ελληνικά των προγόνων τους, και εξ αυτού του γεγονότος προσδίδουν απαξιωτικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο στον όρο βλάχος, όπως και σε ό,τι άξεστο και αγροίκο, ενώ συνάμα χρησιμοποιούν στον λόγο τους φαντασιόπληκτους νεολογισμούς, γεννημένους από το σκωρ και τις αμίδες του μυαλού τους, τότε οφείλουν να γνωρίζουν ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο εννοιολογικό περιεχόμενο του όρου βλάχος εμπίπτουν αυτοί και μόνον αυτοί και οι τυχόν συνοδοιπόροι τους. Διότι ελληνιστί - αιολιστί Βλάχος -από την εξέλιξη του δωρικού Δράκος- σημαίνει γιγαντόσωμος ορεσίβιος ποιμήν, ήτοι γηγενής Πελασγός, πρωτο-Έλλην, και τέτοιοι ήταν οι ποιητές αυτών Όμηρος και Ησίοδος, που στα έπη τους -μα και στα άλλα έργα τους- αποκαλύπτουν και υμνούν τον ποιμενικό βίο των ομόφυλων τους, την πολεμική δράση τους, το δαιμόνιον του πνεύματός τους. Στα μετέπειτα χρόνια του «εθνικού» μας βίου, οι Βλάχοι είναι οι μόνοι Έλληνες και το αποδεικνύουν πρωταγωνιστώντας στα πράγματα του ελληνισμού, έως την ίδρυση του Νεο-Ελληνικού κράτους, αλλά και μετά. Αυτό αδυνατούν να το καταλάβουν οι Γραικύλοι και οι Γασμούλοι αυτού του τόπου, οι οποίοι παριστάνουν τους Έλληνες, με μόνο στοιχείο απόδειξης του ισχυρισμού την ανεπαρκή γραικογλωσσία τους και τον απύθμενα ανιστόρητο κομπασμό τους.
Οι Βλάχοι στην αρμάνικη - βλάχικη γλώσσα τους αυτοονομάζονται έκαστος Αρμaν\', πλ. Αρμaνjι: «ΑΡΜΑΝ (Αρμάν) σημαίνει τον πόλεμον τη των Φρύγων διαλέκτω, ως φησί Παλαμήδης ιστορικός ο την κωμικήν λέξιν συναγαγών· Μεθόδιος, ή τον ιππόθορον, ην άδουσι Φρύγες εποχούμενοι ίπποις.»
Σημαίνει: Αρειμάνιος! Πολεμιστής! Γι\' αυτό παλαιά ονομαζόταν η Ελλάς Αρμανία, τον 9ο μ.Χ. αιώνα. Διότι την κατοικούσαν οι Arimanni: οι κατ\' εξοχήν πολεμιστές! Ό,τι πράγματι ιστορικά ήταν και είναι οι Αρμάνοι. Η λ. εξελίχθηκε: Arimanni - Armanni - Armanji - Αρμaνji - Αρμάνοι. Η Άννα Κομνηνή αναφέρεται στους Βράκους (Βλάχους) Αρειμάνιους (Αρμάνους) στην Αλεξιάδα της, αλλά αυτό δεν έχει προσεχθεί έως τώρα!...
Οπότε, με διευκρινισμένο το τι είναι οι Αρμάνοι - Βλάχοι συνεχίζω.
Το ανά χείρας, αποτελεί μελέτη αποκάλυψης ενός ιστορικού δεδομένου, το οποίο οι κομπάζοντες πορφυρογέννητοι Γασμούλοι αδυνατούν -και λόγω της απαιδείας τους- να κατανοήσουν.
Βάθρο, πάνω στο οποίοι δομείται το παρόν, είναι η ετυμολόγηση των ονομάτων και επωνύμων 60 βλάχικων οικισμών, καταγραμμένων πριν το 1880. Δεν με απασχόλησαν οι ερμηνείες (ή οι παρετυμολογήσεις) που έχουν κάνει άλλοι κατά το παρελθόν στα ίδια ονόματα, όχι από άγνοια της βλάχικης τόσο [...], αλλά από τη δογματική εμμονή τους να... αποβλαχοποιήσουν τη γραίκικη ή σύγχρονη κοινή νεοελληνική μας, και να αναζητήσουν στις βλάχικες λέξεις ρίζες τουρκικές ή σλαβικές ή αλβανικές, ή δεν ξέρω τι άλλο [...].