Ο τόμος Ελληνιστική Γραμματεία – 30 Mελέτες αποτελεί μια πολύπλευρη εισαγωγή στη λογοτεχνία της ελληνιστικής περιόδου (323-31 π.Χ.). Οι 30 μελέτες του, γραμμένες από μια διεθνή ομάδα ειδικών, περιγράφουν τα κοινωνικο-πολιτικά και πνευματικά συμφραζόμενα της λογοτεχνικής παραγωγής στους αιώνες από τον θάνατο του Αλεξάνδρου μέχρι την επικράτηση του Οκταβιανού Αυγούστου στη Ρώμη.

Το έργο είναι οργανωμένο σε μεγάλο βαθμό ανά λογοτεχνικό είδος, και συνεπώς αρκετοί συγγραφείς μελετώνται σε περισσότερα του ενός κεφάλαια (ο Καλλίμαχος και ο Θεόκριτος είναι ιδιαιτέρως τυχεροί από την άποψη αυτή). Στην ποίηση αφιερώνεται περισσότερος χώρος από ό,τι στην πεζογραφία, όπως είναι αναμενόμενο με βάση τις κειμενικές μαρτυρίες, αλλά διάφορα πεζογραφικά κείμενα εξετάζονται επίσης στις ενότητες «Συμφραζόμενα» και «Γείτονες». Η τελευταία ενότητα αποτελεί ίσως το πιο πρωτότυπο στοιχείο του τόμου, καθώς διερευνά τον πολιτισμικό διάλογο ανάμεσα στους Έλληνες και τους Αιγύπτιους, Ιουδαίους, Δυτικοασιάτες και Ρωμαίους λογοτεχνικούς συνομιλητές τους. Το βιβλίο περιλαμβάνει αρκετά παραθέματα στην αρχαία ελληνική και τη λατινική γλώσσα τα οποία και δίνονται σε μετάφραση. Ειδικά για την ελληνική έκδοση κρίθηκε σκόπιμο να συμπεριληφθεί πλούσια ανθολογία ελληνιστικών κειμένων (Καλλίμαχος, Θεόκριτος, Απολλώνιος Ρόδιος, Άρατος, Ηρώδας, Λυκόφρων, Μόσχος).

Οι συγγραφείς του τόμου αντιπροσωπεύουν τρεις γενιές μελετητών και ένα ευρύ φάσμα ακαδημαϊκών παραδόσεων, εμπειριών και πεδίων, και τα θέματά τους απαιτούν πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις. Στην ουσία αντικατοπτρίζουν την ποικιλομορφία της έρευνας γύρω από τον ελληνιστικό κόσμο, καθώς και την κατάσταση που βρίσκεται η έρευνα σήμερα και τις τρέχουσες τάσεις της.