Εάν ο Χριστός ήρθε για να αποκαλύψει τον Πατέρα του, έτσι ώστε να εισακουστεί από τους ανθρώπους, τότε τα έργα που ο Πατέρας του ποιεί σε τέτοιο εύρος και μεγαλείο, που υπερβαίνουν την ανθρώπινη όραση, ο Υιός πρέπει να τα κάνει μικρά και ευδιάκριτα μπροστά στα μάτια τους. Αυτή είναι, νομίζω, η αληθινή φύση των θαυμάτων: μια επιτομή των θείων διεργασιών μέσα στη φύση, θεωρουμένων σε άμεση σύνδεση με την πηγή τους – μια πηγή έως τότε αθέατη στα μάτια και πολύ συχνά στις καρδιές των ανθρώπων, αφανής καθώς ήταν πίσω από τις διαδικασίες του φυσικού νόμου. Ο Ιησούς έκανε τα έργα του Πατέρα του με τέτοιον τρόπο, ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να δουν το θέλημα του Θεού να πραγματοποιείται. Υπάρχουν κάποιοι, νομίζω, που θα μπορούσαν να δεχτούν ευκολότερα τις ιστορίες της Καινής Διαθήκης εάν τα θαύματα δεν παρεμβάλλονταν ως εμπόδιο. Ωστόσο, ίσως να τους ήταν ευκολότερο να δεχτούν και τα δύο εάν μπορούσαν να κοιτάξουν για μια φορά το αληθινό νόημα αυτών των θαυμάτων. Όσο τα παρατηρούν επιφανειακά, το μόνο που ενδεχομένως βλέπουν, είναι μια παραβίαση των νόμων της φύσης. Εάν όμως μπορέσουν να δουν το πραγματικό τους νόημα, θα αναγνωρίσουν εκεί τουλάχιστον μια πιθανή εκπλήρωση των πιο θεμελιωδών νόμων της. Ας αναγνωρίσουμε, λοιπόν, το γεγονός ότι τα θαύματα του Υιού είναι επιτομές των έργων του Πατέρα. Αυτά που στα χέρια του Πατέρα είναι οι δυνάμεις, οι πρόοδοι και οι κατακτήσεις της ζωής, στα χέρια του Υιού είναι θαύματα.