Μια ομάδα πέντε αντρών με μάσκες ηθοποιών που υποδύθηκαν τον Τζέιμς Μποντ μπαίνουν στο θησαυροφυλάκιο μιας τράπεζας και αφήνουν πίσω τους ένα πτώμα κι έναν κεραμικό αρουραίο. Από ποιο μύθο του Λαφονταίν βγήκε η φράση «βγάζω τα κάστανα από τη φωτιά» και τι σχέση έχει με τη νέα υπόθεση του Ουάσιγκτον Πόου; Πώς συνδέεται με αυτήν τη ληστεία ένα πτώμα που εντοπίζεται στο πιο υποβαθμισμένο μέρος του Καρλάιλ και γιατί αναμιγνύονται οι μυστικές υπηρεσίες; Ο ντετέκτιβ αρχιφύλακας Ουάσιγκτον Πόου και η Τίλι Μπράντσο αντιμετωπίζουν μια σκοτεινή υπόθεση που τους ρίχνει στα βαθιά.

Ο αρχιφύλακας Ουάσινγκτον Πόου, ντετέκτιβ του SCAS (Τομέα Ανάλυσης Σοβαρών Εγκλημάτων, που υπάγεται στην NCA, την Εθνική Υπηρεσία Δίωξης Εγκλήματος), ζει μόνιμα στην Κάμπρια και η άδεια που έδωσε ο Έντουαρντ βαν Ζάιλ για να ξεκουραστούν όσοι ασχολήθηκαν με την υπόθεση του Φροντιστή είναι η καλύτερη περίοδος για να βάλει το μυαλό του σε μια τάξη. Ο Τομέας είναι πραγματικά ενδιαφέρων, μιας και ο ρόλος του είναι να αναγνωρίζει κατά συρροή βιαστές και δολοφόνους και να παρέχει αναλυτική υποστήριξη σε κάθε αστυνομική υπηρεσία που είχε να ερευνήσει περίπλοκους φόνους δίχως φανερό κίνητρο. Στο πλάι του είναι η Τίλι Μπράντσο, με προβληματικές κοινωνικές δεξιότητες, που έχει μεγαλώσει αποκομμένη από τον κόσμο αλλά με πτυχίο από την Οξφόρδη στα 16 της, που «παίρνει τα πάντα τοις μετρητοίς και πιστεύει όλα όσα της λένε», που πέφτει θύμα συναδελφικού bullying, αλλά είναι τρομερή στον προγραμματισμό των υπολογιστών και στις τεχνολογίες. Αγαπημένη μου κακή της συνήθεια είναι το γεγονός πως λέει πάντα αυτό που σκέφτεται, χωρίς να έχει συναίσθηση πως έτσι ίσως προσβάλλει ή σοκάρει τον συνομιλητή της (κάποια περιστατικά όμως με έκαναν να γελάσω ηχηρά). Θα μπορούσε να την πει κανείς και αυτιστική, μόνο που πολλές αντιδράσεις της δεν ανήκουν σ’ έναν τέτοιο χαρακτηρισμό. Η συναναστροφή της αθώας κι απονήρευτης Μπράντσο με τον Πόου σταδιακά την έχει αλλάξει εσωτερικά και εξωτερικά, της έχει δώσει περισσότερο θάρρος και αυτοπεποίθηση, πλέον αρχίζει να νιώθει φιλικά απέναντί του και γενικότερα να συνειδητοποιεί πώς είναι να έχεις κάποιον να σε νοιάζεται και να σε βοηθάει. Τώρα μάλιστα που έχει υπό την επίβλεψή της ένα ολόκληρο σώμα αναλυτών, τους «Τυφλοπόντικες», η δράση της απογειώνεται. Η κοπέλα μαλακώνει την αψύτητα του Πόου κι εκείνος τη βοηθάει να προσανατολιστεί στον έξω κόσμο, οπότε συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον χωρίς τη χιλιοειπωμένη ερωτική αίσθηση της χημείας που έχω δει σε χιλιάδες άλλα αστυνομικά μυθιστορήματα με πρωταγωνιστές άντρα και γυναίκα ντετέκτιβ.

Το βιβλίο ξεκινάει με τη δίκη του ντετέκτιβ αρχιφύλακα Ουάσιγκτον Πόου για τις αλλαγές και τις μεταβολές που έκανε στο υποστατικό όπου μένει, το Χέρντγουικ Κροφτ, ώστε να το μετατρέψει σε σύγχρονη και άνετη οικία, μέσα στην έκταση που αγόρασε μεν νόμιμα από τον νεκρό πλέον Τόμας Χιουμ αλλά η περιοχή περιήλθε στη δικαιοδοσία του Εθνικού Δρυμού του Λέικ Ντίστρικτ, αφού ο Πόου δεν ολοκλήρωσε ποτέ τους συνηθισμένους νομικούς ελέγχους για να είναι εντάξει. Έτσι, κατηγορείται για τις μεταβολές αυτές, αφού το κτήριο θεωρείται πολιτιστική κληρονομιά κι επομένως απαγορεύεται η παραμικρή αλλαγή πάνω του. Στο πλάι του βρίσκεται η Βικτόρια Χιουμ, κόρη του νεκρού πωλητή που τον στηρίζει στην περιπέτεια που τον έριξε με την καταγγελία του ο πρώην αρχιεπιθεωρητής Τζάρεντ Γουόρντλ που είχε συγκρουστεί με τον Πόου στην υπόθεση του Φροντιστή αλλά τα λάθη του του κόστισαν την καριέρα του και τώρα ασχολείται με την τοπική πολιτική σκηνή. Είμαστε έναν μήνα μετά την επίλυση αυτής της πολύκροτης υπόθεσης, για την οποία μαθαίνουμε κάποια βασικά πράγματα χωρίς όμως να χαλάει η έκπληξη για όσους δεν τη διάβασαν, μιας και ο συγγραφέας κρατάει όσα είναι σημαντικά για τις εξελίξεις στο παρόν βιβλίο χωρίς να παραθέτει λεπτομέρειες που θα αποκαλύψουν την πορεία και την ταυτότητα εκείνων των ερευνών. Παραδόξως, ο Πόου πρότεινε στην Τίλι τη νομική του εκπροσώπηση κι εκείνη δέχτηκε να μελετήσει την πολεοδομική νομοθεσία και να ετοιμαστεί σωστά, μόνο που η δίκη διακόπτεται από δύο άντρες που σχεδόν τους απάγουν και τους μεταφέρουν ενώπιον του Άλαστορ Λοκ, που εργάζεται για τη Βρετανική Μυστική Υπηρεσία, τη ΜΙ5.

Το πτώμα του Κρίστοφερ Μπίρμαν, Βρετανού υπηκόου που ζει στην Αμερική, βρέθηκε σ’ ένα πορνείο μιας υποβαθμισμένης περιοχής του Καρλάιλ, όπου κάποια σημεία καλό είναι να αποφεύγονται: «Αν το Μπότσεργκεϊτ [όπου βρέθηκε το πτώμα] ήταν ο πολιτισμικός υπόνομος του Καρλάιλ, το Dog ήταν το πράγμα που επέπλεε σ’ αυτόν, ήταν η χειρότερη παμπ στη χειρότερη συνοικία της πόλης» (σελ. 125). Οι αδαείς περί τα εγκληματολογικά Μυστικές Υπηρεσίες ζητούν την επίσημη μεν συνεργασία της Κάμπρια, ουσιαστικά όμως του Τζόναθαν Πόου και της Τίλι Μπράντσο. Είμαστε σε μια περίοδο που η Κάμπρια θα φιλοξενήσει τη σύνοδο κορυφής μεταξύ σημαντικών ηγετών του εμπορίου και ο Μπέρμαν είχε την εταιρεία που αναλαμβάνει τις μεταφορές των ανώτερων στελεχών από και προς το αεροδρόμιο. Μιας και ο Αμερικανός Υπουργός Εμπορίου θα παίξει σημαντικό ρόλο στις χρηματοδοτήσεις, εμφανίζεται και η ειδική πράκτορας του FBI Μέλοντι Λι που εργάζεται για να βεβαιωθεί για την ασφάλεια της παρουσίας του στη σύνοδο. Εκείνη είχε προειδοποιήσει τον Πόου για τον Φροντιστή και με χαρά συνεργάζονται ξανά. Άλλωστε, το FBI θέλει κάποιον έμπιστο και ικανό αλλά ταυτόχρονα αδιάφορο για τις πολιτικές ισορροπίες ώστε να πιάσει τον ένοχο πάση θυσία. Επομένως ποιος σκότωσε τον Μπέρμαν και γιατί; Ήξερε κάτι ως προς την ασφάλεια των προσώπων στη σύνοδο κορυφής, είχε να κάνει με τον πληρωμένο έρωτα ή με ναρκωτικά; Τι δεν κολλάει στην υπόθεση και προβληματίζει τον Πόου; Τι σχέση έχουν οι φιγούρες από ένα πολωνικό παραμύθι στο γείσο του τζακιού όπου βρέθηκε το πτώμα;

Και σε αυτό το βιβλίο η πορεία της επίλυσης επήλθε από μικρές, σχετικά τυχαίες λεπτομέρειες, που έδωσαν το έναυσμα στον συγγραφέα να ξεδιπλώσει ολοζώντανα τα στάδια της έρευνας καθαυτά, γεμίζοντάς με αγωνία για το αποτέλεσμα της αναζήτησης και όλων των ιχνών που έβρισκαν όσο σκάλιζαν την υπόθεση. Η επίλυση του μυστηρίου σχηματίζεται κυρίως μέσα από τα ευρήματα κι ένιωσα σα να ήμουν παρών στις εναλλακτικές οπτικές γωνίες που χρησιμοποιούσαν η Μπράντσο και ο Πόου για να βρουν την αλήθεια. Αυτήν τη φορά η υπόθεση μας ρίχνει στον σκληρό κόσμο της αρχαιοκαπηλίας και στα άδυτα του βρετανικού στρατού, γεμίζοντάς με θαυμασμό για τις γνώσεις του συγγραφέα πάνω στα θέματα αυτά ενώ οι εξελίξεις τρέχουν ως την τελευταία σελίδα, με κάθε κεφάλαιο να αποτελεί κι ένα βήμα προς την επίλυση του γρίφου. Αληθοφανείς ανατροπές, ένα καλά μπερδεμένο κουβάρι που ξετυλίγεται χωρίς να κουράζει και μια βεντάλια χαρακτήρων που διευκολύνουν ή δυσκολεύουν τις έρευνες είναι και πάλι τα καλά συστατικά μιας νέας περιπέτειας με το αγαπημένο μου ζευγάρι ερευνητών. Πλην του Άλαστορ Λοκ, γνωρίζουμε τη Μέρι Χόουπ της ΜΙ5, επικεφαλής της υπόθεσης και τη Χάνα Φιντς, τον σύνδεσμο μεταξύ των δύο υπηρεσιών, η οποία κάνει όμως απανωτά λάθη. Επίσης βρήκα ενδιαφέρον το παιχνίδι μεταξύ της παθολογοανατόμου Εστέλ Ντόιλ, με την περιθωριακή εμφάνιση αλλά με άφθαστες γνώσεις εγκληματολογίας και ιατροδικαστικής και του Πόου, συναρπαστική και προσεγμένη την εμφάνιση της τραυματισμένης ψυχικά επιθεωρήτριας και διευθύντριας του SCAS Στέφανι Φλιν, η οποία βρίσκεται σε άδεια λοχείας και παρατεταμένη αναρρωτική άδεια, στην προσπάθειά της να επουλώσει τα τραύματά της και να ξεχάσει όσα βίωσε με την υπόθεση του Φροντιστή όσο ο αυστηρός και δεσποτικός κέρβερος που λέγεται Ζόι προσπαθεί με κάθε τρόπο να καθυστερήσει την επιστροφή της σε μια δουλειά που ουσιαστικά την άφησε ψυχολογικό ράκος. Συναντάμε ξανά την ντετέκτιβ υπαστυνόμο Τζο Νάιτινγκεϊλ, την ανώτερη στην αστυνομία της Κάμπρια, την οποία όμως οι μυστικές υπηρεσίες παρακάμπτουν γιατί η υπόθεση απαιτεί διακριτικότητα και επιδέξιους χειρισμούς ταυτόχρονα, οπότε ο Πόου προσπαθεί να την εντάξει όσο γίνεται περισσότερο στις έρευνες για να την εξευμενίσει, καθώς και τον αστυφύλακα πλέον Άντριου Ριγκ που είχε βάλει σε κίνδυνο την καριέρα του στην υπόθεση του Φροντιστή για χάρη του Πόου ενώ στις σελίδες διαχέεται ένας διακριτικός φόρος τιμής στις ταινίες του Τζέιμς Μποντ και στο σύμπαν του.

Διαδοχικά βήματα ερευνών για τον εντοπισμό του δολοφόνου, ανακρίσεις, αναζήτηση στον τοπικό υπόκοσμο, όπου δρα πλέον μια συμμορία ναρκωτικών με πειθαρχία και οργάνωση, κάτι πρωτοφανές για τον τρόπο διακίνησης και δράσης, στοιχεία που δεν κολλάνε, ανύπαρκτες ταυτότητες σε βάσεις δεδομένων, μυστικά και ψέματα, δυσκολεύουν όλο και περισσότερο την επίλυση του γρίφου. Και για να κατανοήσουν τον φόνο, η Τίλι, ο Πόου και η Λι αρχίζουν να αναλύουν τη μυστηριώδη ληστεία με την οποία ξεκινάει το βιβλίο, τους εμπλεκόμενους, τα κίνητρα, τους λόγους της δολοφονίας, στην προσπάθειά τους να ενώσουν τα κομμάτια ενός πραγματικά δύσκολου παζλ. Η πέμπτη υπόθεση του Ουάσιγκτον Πόου διαφέρει αρκετά από το μοτίβο των προηγούμενων και ακολουθεί μια κάπως στατική πορεία ερευνών, γεμάτη όμως αποκαλύψεις και ένοχα μυστικά. Δεν είναι κακό ένας συγγραφέας να πειραματίζεται και να βελτιώνεται, οπότε πιστεύω πως το «Τυφλό σημείο» είναι μια καλή δοκιμή βασισμένη στα στερεότυπα του αστυνομικού μυθιστορήματος αφού και πάλι ο M. W. Craven αφήνει το δικό του σημάδι στο κείμενο, με τον έξυπνο χειρισμό και το άρτιο δέσιμο της πλοκής, καθώς και με τις γνώσεις που προσφέρει γύρω από τους θεματικούς άξονες της ιστορίας του.