Η γερ­μα­νι­κή κα­το­χή ξε­κί­νη­σε σε μια Ελ­λά­δα αντι­θέ­σε­ων και πο­λι­τι­κών αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων με κυ­νή­γι μα­γισ­σών σε εξέ­λι­ξη, όσων θε­ω­ρού­νταν κομ­μου­νι­στές. Η «δαι­μο­νο­ποί­η­ση» των πο­λι­τών γι­νό­ταν βά­ση νό­μου και οι συλ­λή­ψεις, κα­τα­δί­κες και εξο­ρί­ες ήταν μια κα­θη­με­ρι­νή εφαρ­μο­γή του. Η ίδια κοι­νω­νία που στιγ­μά­τι­ζε με ευκο­λία και κα­τη­γο­ρι­ο­ποι­ού­σε αυτούς τους αν­θρώ­πους, είχε στιγ­μα­τί­σει και τα κύ­μα­τα προ­σφύ­γων που έρ­χο­νταν ξε­ρι­ζω­μέ­νοι από την Μι­κρά AΑσία και την Θρά­κη, απο­κα­λώ­ντας με απα­ξι­ω­τι­κά «επί­θε­τα» που πρό­σβα­λαν την ελ­λη­νι­κό­τη­τά τους. Οι στιγ­μα­τι­σμέ­νοι ως μη Έλ­λη­νες «δαί­μο­νες» και πρό­σφυ­γες θα επι­λέ­ξουν τις δι­κές τους δι­α­δρο­μές που θα οδη­γή­σουν σε εμ­φύ­λια σύ­γκρου­ση.