Το σχολικό κτήριο ως μαθησιακός και ζωτικός χώρος συνδεδεμένος άμεσα με την τρυφερή ηλικία της νεότητας, συγκεντρώνει δείκτες υψηλής κοινωνικής προσοχής στη γειτονιά, στη συνοικία, στην πόλη. Ως εκ τούτου, πέρα από την αισθητική και τις εκπαιδευτικές λειτουργίες που οφείλει να εξυπηρετεί, είναι απα­ραίτητο να εμπνέει στους χρήστες του, αλλά και σε όλη την κοινωνία, αισθήματα τέτοια που να προωθούν το ενδιαφέρον για μάθηση, συνεργασία, κοινωνικοποίηση, καθώς και να αναδεικνύει όλες εκείνες τις ικανότητες και ιδιαιτερότητες, που σμιλεύουν την αποκλίνουσα σκέψη.

Το σχολικό κτήριο είναι ο χώρος που στεγάζει τις διαδικασίες αγωγής και μάθησης, αλλά και ο χώρος μέσα στον οποίο στεγάζονται όλοι εκείνοι οι συντελεστές, που είναι συγχρόνως παραγωγοί αλλά και δέκτες των παραπάνω διαδικασιών.

Είναι δε πολύ σημαντικό να αναφέρουμε ότι γνωστικό υλικό παράγεται και καταναλώνεται συγ­χρόνως από εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς και κοινωνικό περιβάλλον σε τέτοιο βαθμό αλληλε­ξάρ­τησης που ο βαθμός επηρεασμού των εμπλεκομένων είναι αρκετά δυσδιάκριτος. Η διαφορετική ηλι­κία, οι εκπαι­δευ­τικές ανάγκες, οι πολιτιστικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, οι ξεχωριστές δεξιό­τητες και η διαφορε­τικότητα στο βαθμό κοινωνικοποίησης είναι παράγοντες που ενεργοποιούνται στο σχολικό χώρο.

Η προσέγγιση ενός τόσο πολυδιάστατου και πολυσήμαντου χώρου δε μπορεί παρά να χρήζει ιδιαί­τερης επιστημονικής προσέγγισης και προβληματισμού, πράγμα που θα προσπαθήσουμε να επιτύ­χουμε με το παρόν πόνημα.