Ευαγγελία Μινάρδου-Αδάμου, «Αίμα στη φλέβα η θάλασσα», Εκδόσεις Βακχικόν

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

«Όλες οι θάλασσες του κόσμου, θάλασσα μια.

Αιώνια, παντοδύναμη, πλανεύτρα.

Αίμα στη φλέβα η θάλασσα, πάθος, καημός και έρωτας μαζί….»

Η Ευαγγελία Μινάρδου-Αδάμου, φιλόλογος, που κατάγεται από την Τήνο αλλά διαμένει στα Τρίκαλα, μετά το «Γκρο πλάνο-ιστορίες κοντινής εστίασης», που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Βακχικόν, μας φέρνει ένα τελείως διαφορετικό βιβλίο, πάλι από τις ίδιες εκδόσεις, ποιητικό, σε πρώτο πρόσωπο, με αρώματα θάλασσας και γιασεμιού.

Εκτός από τα δύο πρώτα διηγήματα που είναι αφιερωμέναστα παιδιά της, όλα τα υπόλοιπα είναι αφιερωμένα στη θάλασσα, στις οικογένειες των ναυτικών και στον ναυτικό. Ένας ύμνος στο υγρό στοιχείο, μέσα σε 147 σελίδες, και στον ανοιχτό ορίζοντα,όπου η ματιά ταξιδεύει. Μέσα στα κείμενα φανερώνεται και η αποθυμιά της ψυχής της γράφουσας για τη θάλασσα, όταν βρίσκεται μακριά της. Βούτηξα διαβάζοντας στη θάλασσα των εικόνων, των περιγραφών, των συναισθημάτων γαλήνης και αντάρας. Στον αγώνα της καπετάνισσας που επιβιώνει στη στεριά χωρίς να έχει την αντρική παρουσία δίπλα της, στον αγώνα για το μεγάλωμα των παιδιών της, ένιωσα το δίλημμα αν αξίζει η καλή ζωή των παιδιών, τα δώρα, ζώντας με τον καθημερινό φόβο του ναυαγίου. Αισθάνθηκα το κρυφό παράπονο της καπετάνισσας για την αντίζηλη θάλασσα.

Δεν απουσιάζει η βύθιση στην ανθρώπινη ψυχή, μα είναι τόσο όμορφο το ταξίδι της ανάγνωσης, οι λέξεις μια-μια στη θέση που τους αξίζει, χωρίς περιττά στολίδια. Διηγήματα δύο ή τριών σελίδων που μέσα στην ποιητικότητα τους κρύβονται ο πόλεμος, η προσφυγιά, οι οικογενειακοί δεσμοί που βρίσκονται σε κρίση, ο κυρίαρχος μητρικός ρόλος, αφού απουσιάζει το πατρικό πρότυπο, η ανάγκη φυγής κι ελευθερίας επιλογών, ο ανθρώπινος πόνος και η διαχείρισή του, οι εξαρτήσεις, ο θάνατος, η τέχνη και η βαθιά αγάπη.

Ήθελα να το χορτάσω αυτό το βιβλίο, να ταξιδέψω μαζί με τη συγγραφέα στα διηγήματά της, και στάθηκα στην ανάγνωσή τους περισσότερες από μία φορές, για να μπει και στη δική μου ψυχή η μαγεία της θάλασσας, τώρα,καταμεσής του χειμώνα, που τόσο μου λείπει. Τα ταξίδια που μας συνεπαίρνουν διαβάζοντας το «Αίμα στη φλέβα η θάλασσα» δεν είναι μόνο στο νησί της γράφουσας, την Τήνο, αλλά στις θάλασσες του κόσμου, όπως στην ιαπωνική, όπου, όπως αναφέρει σε ένα της διήγημα,«όλο το αίμα στράγγισε κι έβαψε κατακόκκινη τη θάλασσα», από την πληγή της ψυχής του ήρωα, πληγή της ανεκπλήρωτης αγάπης.

Πολλά ερωτήματα γεννήθηκαν από το ταξίδι της ανάγνωσης. Αλήθεια… Έχει γιασεμιά η θάλασσα; Ποιο είναι το πιο δυνατό άρωμα; Η θάλασσα έχει μνήμη; Η Παναγιά και ο Άγιος Νικόλας θα κάνουν τη χάρη να μη ρουφήξουν τα κορμιά των ναυτικών; Τι είναι ο άντρας-καρχαρίας; Ποια είναι η σχέση πεθεράς και νύφης που και οι δυο έχουν άντρα στη θάλασσα; Και το γυναικείο φυλακτό, γιατί είναι μισό; Τελικά, κυλά ως αίμα η θάλασσα στις φλέβες των ηρώων του βιβλίου;

Η Ευαγγελία Μινάρδου-Αδάμου μ’ αυτό το δεύτερο βιβλίο της πιστεύω πως θα κάνει πολλούς αναγνώστες να μεθύσουν με το άρωμα της θάλασσας, που, άλλοτε ερωτικό, άλλοτε πικρό, θα αφήσει το αποτύπωμά του στην αναγνωστική μνήμη. Μα και το άρωμα των γιασεμιών, που είναι φυτεμένα στις γλάστρες των νησιώτικων αυλών, θα τους αφήσει μια ποιητική μέθη.

Καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο σου, Ευαγγελία, και εύχομαι να το αγαπήσουν οι αναγνώστες!