«Το πρόβλημα της ενοχής», ένα σύγγραμμα του Γιάσπερς, που τόσο πολύ λύπησε το συγγραφέα και πολλούς από τους εμπλεκόμενους Γερμανούς αναγνώστες, μολονότι αναφέρεται σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα, εκφράζει κάποιες βασικές θέσεις της πολιτικής σκέψης του Γιάσπερς. Εν τούτοις κατά βάση δείχνει την ίδια εκδοχή για την ουσία της ενοχής, όπως αυτή εμφανίστηκε στο πλαίσιο μιας σύγχρονης τραγωδίας της ιστορίας. Αυτό βεβαίως θα αποδειχθεί, αν στην πορεία του χρόνου θα δημιουργηθεί η αντίστοιχη προοπτική της ιστορίας και το σύγγραμμα αυτό αξιολογηθεί με κάποια ψύχραιμη φιλοσοφική σκέψη.
Ωστόσο μπορεί να προήλθε η Φιλοσοφία από τη Θεολογία, όμως αποδεικνύει ότι ο φιλόσοφος είναι ένας Σίσυφος, ένας δηλαδή, που καίτοι γνωρίζει πως οι προσπάθειές του, να φτάσει στη γνώση της αλήθειας χωρίς τη βοήθεια Αποκαλυπτικού Θρησκεύματος, είναι ατελέσφορες και ότι η επιμονή του στον αγώνα της γνώσης συνεπάγεται το τέλος του, όμως επιμένει. Η Φιλοσοφία γι’ αυτόν στο σύνολό της γίνεται εστία του Τραγικού και αναδεικνύει την ενοχή μόνον ως προσωπική.