Ο Γιώργος Δάμτσιος και οι Ευγενείς Άγριοι επιστρέφουν με μια ενδιαφέρουσα αστυνομική ιστορία...

Ένα ανώνυμο mail προς κάποιες αστυνομικές διευθύνσεις ενημερώνει πως συγκεκριμένη ώρα και μέρα και σε συγκεκριμένο σημείο θα σκοτώσει ο αποστολέας έναν άντρα. Η απειλή πραγματοποιείται με παράδοξο τρόπο και παρά τα μέτρα ασφαλείας, επομένως ποιος είναι το θύμα, ποιος ο δολοφόνος και γιατί έγινε το κακό; Πώς περιπλέκεται η υπόθεση και γιατί; Είναι μοναδικό γεγονός ή η αρχή μιας σειράς φόνων; Ποιος απήγαγε μια γυναίκα, την άφησε γυμνή στο δάσος και άρχισε να την κυνηγά μεταμφιεσμένος σε λύκο; Πώς συνδέονται αυτές οι υποθέσεις και τι θα συμβεί στη συνέχεια;

Το πέμπτο βιβλίο της σειράς «Ευγενείς άγριοι» είναι ένα χορταστικό, ανατρεπτικό, πολυεπίπεδο, έξυπνο αστυνομικό μυθιστόρημα που συνδέει απρόσμενα και ευφάνταστα δύο αρχικά άσχετες μεταξύ τους υποθέσεις και δημιουργεί έναν εφιαλτικό βραχνά γύρω από τα μέλη της Ειδικής Μονάδας Εξιχνίασης Κακουργημάτων που τις αναλαμβάνουν. Οι παράλληλες ιστορίες τέμνονται σ’ ένα σημείο όπου δεν υπάρχει γυρισμός και το σκοτάδι καταπίνει αχόρταγα χαρακτήρες και αναγνώστες. Η κεντρική ιδέα είναι αρκετά πρωτότυπη για ελληνικό αστυνομικό βιβλίο και με άφησε με ανοιχτό στόμα για τη φρίκη που κρύβει πίσω της και για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να μεγαλώσει κάποιος σε μια δυσλειτουργική οικογένεια. Παράλληλα με τον ένοχο (ή τους ενόχους) έχουμε σημαντικές εξελίξεις και στις διαπροσωπικές σχέσεις κυρίως μεταξύ των πρωταγωνιστών Τζορτζ Ντόρμερ, Λούκα Κοντρέτι και Γεωργίας Παππά, με ένοχα μυστικά να βγαίνουν στο φως, παιχνίδια μυαλού να προσπαθούν να κυριαρχήσουν εις βάρος της καρδιάς, φιλίες να στήνονται σε βάσεις που ίσως αποδειχθούν εύθρυπτες και πολλά άλλα. Η δράση εξελίσσεται και πάλι μεταξύ Θεσσαλονίκης (Συκιές, Πανόραμα, Σέιχ Σου) και Βέροιας ενώ η ιδέα της γυναικείας κακοποίησης και της θυματοποίησης σε μια τέτοια σχέση δίνει στον συγγραφέα την αφορμή να καταγράψει με ενάργεια τις ψυχολογικές παραμέτρους που εκπορεύονται από αυτήν.

Οι βασικοί χαρακτήρες που γνωρίζουμε από τα προηγούμενα βιβλία της σειράς είναι και πάλι εδώ, με νέα όμως πετραδάκια που χτίζουν ακόμη περισσότερο τον χαρακτήρα και τον ψυχισμό τους ενώ μια μεγάλη ανατροπή περιμένει τον αναγνώστη στην τελευταία σελίδα. Ο Τζορτζ Ντόρμερ, ιδιωτικός ντετέκτιβ πλέον, πριν από μια δεκαετία είχε βιώσει κάτι στη ζωή του που του είχε στοιχίσει ανεπανόρθωτα. Εδώ και τέσσερα χρόνια όμως κατάφερε να σταθεροποιήσει την πορεία της ζωής του κι έτσι του φαίνεται πλέον δύσκολο να δοκιμάσει μια νέα, οποιαδήποτε αρχή. Ο Λούκα Κοντρέτι, μετά την υπόθεση του Μωυσή στον «Κρυφό μας εαυτό», συνεργάζεται πλέον με τον Ντόρμερ ως ιδιωτικός ερευνητής και μαζί συγκροτούν την ομάδα «Ευγενείς Άγριοι». Τα πάντα έχουν αλλάξει στις ζωές τους, όχι μόνο εξαιτίας του τελευταίου τους αντιπάλου αλλά κι από την αρχή των ιστοριών της σειράς. Είναι ολοκληρωμένοι χαρακτήρες που όμως έχουν ακόμη πράγματα να δώσουν, μιας και ο Ντόρμερ κρύβει ένα μυστικό από τον Κοντρέτι που θα του αλλάξει για πάντα τη ζωή.

Στο πλάι τους, η δημοσιογράφος Γεωργία Παππά που επέζησε από την περιπέτεια του Μωυσή με ένα κουτσό πόδι μόνο αλλά με πολλές ψυχολογικές επιπτώσεις όχι μόνο σ εκείνη αλλά και στο πρωταγωνιστικό ντουέτο, είναι σύντροφος του Κοντρέτι και στο παρόν μυθιστόρημα πιέζει και στριμώχνει τον Ντόρμερ να παραδεχτεί πράγματα στον εαυτό του και να έρθει αντιμέτωπος με το σκοτάδι μέσα του, αφού ο Μωυσής του ξύπνησε κάτι μοχθηρό και επικίνδυνο κι είναι η μόνη που το είδε και του εφιστά την προσοχή κρυφά από τον Κοντρέτι. Το παρελθόν και των δύο που επιβαρύνεται από τον εξευγενισμό του Κοντρέτι που βγήκε αλώβητος από το δικό του παρελθόν απαιτεί η Γεωργία και ο Ντόρμερ να αποκτήσουν ένα παράξενο δέσιμο, όχι ερωτικό αλλά συνενοχικό. Κοντά μας και πάλι είναι και ο αστυνόμος Δημήτρης Μαρτέλος, διοικητής στην Ειδική Μονάδα Εξιχνίασης Κακουργημάτων την οποία και ο ίδιος συγκρότησε, μια ομάδα που αποτελείται από ανθρώπους εργασιομανείς, που βάζουν τη δουλειά πάνω απ’ όλα, που δεν έχουν προσωπική ζωή και δεσμεύσεις. Πρόκειται για μια μυστική υπηρεσία-φάντασμα που αναφέρεται απευθείας στον γενικό αστυνομικό διευθυντή της Θεσσαλονίκης και δουλεύει παρασκηνιακά και ακατάπαυστα σε υποθέσεις του Ανθρωποκτονιών ή της Αντιτρομοκρατικής με τις οποίες δεν παύουν να συνεργάζονται, απλώς έχουν τη δική τους μεθοδολογία. Ανάμεσά τους βρίσκουμε και πάλι τον αστυφύλακα Χρήστο Χαριάδη, έναν από τους καλύτερους προγραμματιστές της Ελληνικής Αστυνομίας και την ανθυπαστυνόμο Άννα Μακροπούλου που ξεκίνησε να μας συντροφεύει από τα βιβλία «Κάθε μυστικό σου» και «Ο κρυφός μας εαυτός». Απέναντί τους είναι ο αστυνομικός υποδιευθυντής Συμεών Παπαδόπουλος, ο νέος διοικητής της Υποδιεύθυνσης Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας, ο οποίος φέρεται εχθρικά στον Κοντρέτι και στον Ντόρμερ γιατί δεν είναι αστυνομικοί και τίθενται θέματα εμπιστοσύνης και απορρήτου. Μάταια προσπαθεί ο Μαρτέλος να του εξηγήσει τον σκοπό και τον τρόπο που λειτουργεί η ομάδα του και να του αλλάξει γνώμη.

«Ιδιωτικοί ερευνητές και αστυνομικοί μιας ειδικής ομάδας ήταν έτοιμοι να ενώσουν τις δυνάμεις τους, αδιαφορώντας για τίτλους και εξουσίες… Και εξαιτίας αυτών βρίσκονταν εκεί. Επειδή όλοι είχαν αντιμετωπίσει και κατά το παρελθόν το κακό. Από τη στιγμή που ήταν παρόντες, το είχαν κερδίσει, αλλά τα σημάδια του είχαν χαραχτεί βαθιά μέσα τους. Και πλέον το να αναμετρηθούν ξανά μαζί του είχε γίνει βασική τους ανάγκη. Ήταν ο τρόπος τους να επουλώσουν τις πληγές τους πριν το σημάδι γίνει ανεξίτηλο» (σελ. 99). Αυτό είναι το γενικό πνεύμα που εμφορεί τους καλούς χαρακτήρες του μυθιστορήματος όσο το ανατριχιαστικό πρωτόγνωρο οικογενειακό περιβάλλον όπου μεγαλώνει ο Λύκος αποκαλύπτεται σταδιακά προκαλώντας μου κάθε φορά και μεγαλύτερο σοκ για τις συνθήκες ζωής του. Όσο προχωράει η υπόθεση οι καταστάσεις γίνονται πιο περίπλοκες και ανατρεπτικές και η πλοκή απογειώνεται όταν οι αποκλίσεις επιτέλους συγκλίνουν, ενώνοντας τα τελευταία κομμάτια ενός ανατριχιαστικού παζλ με φριχτές αλήθειες τη στιγμή που ο χρόνος τρέχει αλόγιστα για το επόμενο θύμα και το επόμενο… «Το κακό έχει τη δύναμη να τις χαράζει [τις πληγές] τόσο βαθιά μέσα στην ανθρώπινη ψυχή, που ακόμα κι αν ευσταθεί η εκδοχή της μετεμψύχωσης, τα σημάδια κληροδοτούνται μαζί της, ό,τι και να κάνεις, όσο και να προσπαθήσεις να το εμποδίσεις. Αυτό ωστόσο δε σημαίνει πως πρέπει να σταματάς να το πολεμάς. Διότι οι πληγές που αφήνει έχουν και μια επιπλέον ιδιότητα. Συνεχίζουν να εξαπλώνονται. Προσπαθούν να τυλίξουν εντελώς την ψυχή σου…Και τότε κινδυνεύεις να γίνεις κι εσύ κομμάτι του κακού» (σελ. 100). Το μυθιστόρημα είναι ένα πολύ καλό σύνολο περιπέτειας και ολοκληρωμένων χαρακτήρων που διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη και στη Βέροια ενώ ταυτόχρονα μέσα από κινηματογραφικούς διαλόγους και σκηνές ξεπηδούν σημαντικά μηνύματα γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις. Κίνητρα και αντικίνητρα, πράξεις και αντίποινα, λογική και ειρμός υπάρχουν σ’ ένα κείμενο που έχει δουλευτεί πολύ για να χαρακτηριστεί απλώς «περιπέτεια» και όλα δείχνουν πως ο συγγραφέας συνεχίζει να ακολουθεί τον δρόμο στον οποίο τον καλούν οι χαρακτήρες του, ο καθένας εκ των οποίων έχει μια ενδιαφέρουσα και μελετημένη προσωπικότητα, πρωταγωνιστές και κομπάρσοι. Έχουμε και πάλι ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα που ταυτόχρονα ρίχνει άφθονη τροφή για σκέψη στον αναγνώστη χωρίς όμως να μειώνει την ένταση της ιστορίας τη στιγμή που ο συγγραφέας, με σεμνότητα αλλά και αχαλίνωτη φαντασία, ρίχνει στη λογοτεχνική κονίστρα όποιον θέλει από το σύμπαν που έχει πλάσει και ταυτόχρονα αλλάζει αφηγηματικό στυλ και οπτικές γωνίες, με τρόπο που δεν έχω προσέξει ως τώρα σε άλλα μυθιστορήματα. Είστε έτοιμοι να γνωρίσετε το δικό σας σκοτάδι;