Ρουμανία, δεκαετία του 1930. Βρισκόμαστε στο Ιάσιο, μια πόλη πλούσια και κοσμοπολίτικη, πραγματική πολιτιστική πρωτεύουσα της χώρας. Στο Πανεπιστήμιο του Ιασίου προσκαλείται για να δώσει διάλεξη ο Ρουμανοεβραίος συγγραφέας Μιχαήλ Σεμπαστιάν. Όταν δέχεται βίαιη επίθεση από φασίστες και αντισημίτες φοιτητές, μόνο μια νεαρή γυναίκα, η Ευγενία, παίρνει το μέρος του. Λαμπρή φοιτήτρια, γοητεύεται από τον μελαγχολικό και ευαίσθητο συγγραφέα, εγκαθίσταται στο Βουκουρέστι και, ως δημοσιογράφος πια, γίνεται μάρτυρας του αντισημιτικού κύματος που σαρώνει τη χώρα, με πρωτοστάτες και ορισμένους διανοούμενους όπως ο Εμίλ Σιοράν ή ο Μίρτσεα Ελιάντε. Η Ευγενία επιστρέφει στο Ιάσιο προσπαθώντας να πείσει τους συμπολίτες της και τις Αρχές για την απειλή που καραδοκεί, αλλά οι προσπάθειές της αποδεικνύονται μάταιες. Όλη η ρουμανική κοινωνία φαίνεται να έχει υποκύψει σε αυτή την ηθική γάγγραινα, ακόμα και η ίδια της η οικογένεια.
Πώς να αντισταθείς, να αγωνιστείς, να φωνάξεις, όταν οι πάντες έχουν παραδοθεί σαν υπνωτισμένοι στη σαγήνη της βαρβαρότητας; Με φόντο την άνοδο του ευρωπαϊκού φασισμού, αυτό το συναρπαστικό μυθιστόρημα φωτίζει ένα σχετικά άγνωστο επεισόδιο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το εφιαλτικό πογκρόμ του Ιασίου το 1941, αξιοποιώντας τις καταγραφές του ημερολογίου του ίδιου του Μιχαήλ Σεμπαστιάν, αλλά και τα ρεπορτάζ του Κούρτσιο Μαλαπάρτε, που εμφανίζεται και αυτός κυνικός και αντιφατικός.
Σκιαγραφώντας το πορτρέτο μιας ελεύθερης γυναίκας που προσπαθεί να κατανοήσει τις αιτίες του απόλυτου κακού, ο συγγραφέας προσπαθεί επίσης να μας προειδοποιήσει για τον κίνδυνο επιστροφής των πιο σκοτεινών στιγμών της Ιστορίας.