Με την αλληγορική ερμηνεία του, το ποίημα δεν εξιστορεί μια πραγματική σαρκική αγάπη, μια αγάπη που, είτε αργότερα εξελήφθη σαν να εξεικονίζει κάποια υψηλότερη ιδέα (ιστορική και γραμματολογική ερμηνεία), είτε απ’ την αρχή υπήρξε τύπος υψηλότερης πραγματικότητας (τυπολογική ερμηνεία), αλλά μια αγάπη υπερκόσμια, που παρίσταται με απόλυτα αισθητές εικόνες. Είναι δηλαδή το Άσμα θρησκευτική αλληγορία, όπου ο ιερός ποιητής είχε ήδη κατά τη στιγμή της συγγραφής το σκοπό να παραστήσει την πνευματική σχέση του Ιαβέ (Θεού) προς τον περιούσιο λαό του Ισραήλ, αν όχι του Σολομώντα προς τη σοφία, έμμεσα δε και προφητικά, τη σχέση του Χρίστου προς την Εκκλησία.