Πρωτότυπη μελέτη για την έντυπη διαφήμιση των ελληνικών ταινιών από τη δεκαετία του ’30 και μετά, προσφέρει στον ερευνητή της ελληνικής διαφημιστικής πορείας αλλά και στους λάτρεις του Ελληνικού Κινηματογράφου αφορμές προβληματισμού για τις παραδοσιακές ρίζες των μοτίβων και των τρόπων που συναντώνται στα διαφημιστικά των ταινιών.

Ψηφιακές αναπαραγωγές μεγάλου πλήθους διαφημιστικών σχολιάζονται ή και αναλύονται, αναδεικνύοντας περισσότερο ή λιγότερο γνωστά, ωστόσο εφήμερα, γραφιστικά έργα – κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς εξίσου με τις ταινίες που όλοι αγαπήσαμε και εξακολουθούν να προκαλούν το γέλιο και το δάκρυ μας.