Από τη στιγμή της γέννησης έως την ενηλικίωση του, το άτομο ζει και κινείται μέσα σε δύο περιβάλλοντα που ασκούν καθοριστική επίδραση στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Αυτά είναι η οικογένεια και το σχολείο. Αυτονόητη, λοιπόν, θεωρείται η επικοινωνία και η συνεργασία μεταξύ των δύο αυτών σημαντικών φορέων προς όφελος του παιδιού. Όμως η επικοινωνία είναι πολλές φορές το ζητούμενο. Δεν είναι δεδομένη και δεν πραγματοποιείται απρόσκοπτα.

Με αφετηρία τον παραπάνω προβληματισμό, η παρούσα έρευνα εστιάστηκε στη διερεύνηση των απόψεων των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, σχετικά με τους παράγοντες που διαμορφώνουν το φαινόμενο της επικοινωνίας εκπαιδευτικών και γονέων. Διερευνούμε την ανάγκη της επικοινωνίας, περιγράφουμε τις μορφές, τις συνθήκες και ανιχνεύουμε τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών σχετικά με τα όρια που μπορεί να έχει η μεταξύ τους επικοινωνία.