Ξεκινώντας από τα τέλη του 15ου αιώνα, η Δυτική Ευρώπη αλλάζει ριζικά τον τρόπο που διεξάγονται οι πολεμικές συγκρούσεις. Τα πυροβόλα όπλα επιτέλους γίνονται αποτελεσματικά. Περνάμε γρήγορα από το αρκεβούζιο στο μουσκέτο, στο τουφέκι με ξιφολόγχη. Οι οχυρώσεις μεταμορφώνονται: οι προμαχώνες σε σχήμα αιχμής βέλους αντικαθιστούν τα ψηλά τείχη με πολεμίστρες. Στο μεταξύ ανανεώνεται και η οργάνωση των ενόπλων δυνάμεων. Το μέγεθος των στρατών αυξάνεται πολύ και αλλάζει επίσης η σύνθεσή τους: το πεζικό γίνεται το βασικότερο όπλο και το ιππικό η ειδικότητα των νεαρών τζέντλεμαν. Πρόκειται για ολοένα και πιο επαγγελματικά συστήματα. Από τους μισθοφόρους του 17ου αιώνα, που συνοδεύονται στον πόλεμο από γυναίκες και παιδιά, στα καλά ευθυγραμμισμένα και πειθαρχημένα τμήματα του 18ου αιώνα. Στον θαλάσσιο πόλεμο, μεγάλα πλοία κυριαρχούν στα νερά που φέρουν μέχρι και 120 κανόνια. Παντού χρειάζονται εκπαιδευμένα πληρώματα, υλικά, όπλα και πυρομαχικά: δηλαδή, πάνω απ’ όλα, χρήματα. Έτσι ο πόλεμος γίνεται μια πολύ ακριβή επιχείρηση του κράτους της Νεώτερης Εποχής. Εν ολίγοις, μετά τη «ρομαντική» εποχή της μάχης πρόσωπο με πρόσωπο με τα σπαθιά, οι νέοι πρωταγωνιστές είναι ένα νέο είδος στρατιωτών, εκπαιδευμένων και εξειδικευμένων. Σ’ αυτό το βιβλίο ο Ιταλός ιστορικός Νεώτερης Ιστορίας Giampiero Brunelli μας επιτρέπει να τούς δούμε σε δράση και να αφουγκραστούμε τις εμπειρίες και τα συναισθήματά τους. Το κυριότερο· μάς δίνει την ευκαιρία να μελετήσουμε με γλαφυρό και περιεκτικό τρόπο τη στρατιωτική ιστορία από τον 16ο ως τον 18ο αιώνα, μία περίοδο που άνοιξε διάπλατα τον δρόμο στον σύγχρονο κόσμο μας.