Η Εξελικτική και Πολιτιστική πορεία της Γυναίκας από το Απώτατο παρελθόν μέχρι σήμερα στηρίζεται στην “Θήλεια Αρχή”. Στο Ναό της φυσικής θρησκείας που ιερουργεί η Γυναίκα, ο Έρωτας και η Μητρότητα είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι της ζωής της.
Η λατρεία της “Θηλυκής Αρχής” γεννήθηκε από το θαυμασμό, που ένιωθαν οι πρώτοι Πρόγονοί μας παρατηρώντας το σώμα της γυναίκας να αιμορραγεί ανώδυνα, ακολουθώντας τους ρυθμούς της Σελήνης.
Με τις κυκλικές μεταμορφώσεις της Κυοφορίας και του Τοκετού μπορούσε να γεννάει άνδρες και γυναίκες σαν μικροσκοπικά βρέφη, να παράγει γάλα, να θηλάζει και να φροντίζει με αγάπη για την ανατροφή τους.
Η συνουσία δεν συνδεόταν με την αναπαραγωγή και για χιλιάδες χρόνια μέχρι την εμφάνιση της Γεωργίας, η “Πατρότητα” δεν είχε αναγνωριστεί.
Με την πάροδο του χρόνου το θαύμα του γυναικείου σώματος ως πηγή Ζωής, Θανάτου και Αναγέννησης ενσωματώθηκε στην ιερή παρουσία και λατρεία της “Μητέρας Θεάς”, που στη Μήτρα της εμπεριέχει όλη τη Γονιμική δύναμη του Σύμπαντος.
Στην επιφάνεια της Γης παρήγαγε την πολύτιμη τροφή για όλα τα έμβια όντα και στα βάθη της Μήτρας της δεχόταν τους νεκρούς.
Η Παλαιά Ευρώπη από την Ισπανία μέχρι τα βάθη της παγωμένης Σιβηρίας για χιλιετηρίδες δεν είχε θεούς. Τα “Παλαιολιθικά ειδώλια”, τα οποία χρονολογούνται από το 25.000 π.Χ δοξάζουν τα Μυστήρια του θηλυκού σώματος, που μπορούσε να παράγει μόνο του τα ανθρώπινα όντα.
Τα χαρακτηριστικά αυτά επανεμφανίζονται στα “Νεολιθικά ειδώλια” και είναι η αρχαιότερη θρησκευτική σύλληψη στην Ιστορία του Ανθρώπου.
Όσο αναπτυσσόταν η κοινωνία, τόσο αναπτυσσόταν μαζί και οι δυνάμεις της Μεγάλης Θεάς, ενεργητικές και παθητικές, δημιουργικές και καταστροφικές, ήρεμες και κεραυνοβόλες και ήταν γνωστή με πολλά ονόματα σχεδόν σε όλους τους “Προιστορικούς Πολιτισμούς” της Γης .
Με την “Πατριαρχική επιβολή” επακολούθησαν Πολιτιστικές καταστροφές και πολλές φορές ο άνθρωπος μετάνιωσε για τον απολεσθέντα παράδεισο της “Μητριαρχίας”.
Όλο και πιο πολύ η Αρχαιολογία αποδεικνύει, ότι πράγματι υπήρξε μια “Μητριαρχική Εποχή” που κράτησε αμέτρητες χιλιετίες, μέχρι την έναρξη της καταγραμμένης Ιστορίας.
Μέσα στην Πολιτισμική Πορεία του Ανθρώπου, η βασανιστική καταπίεση της Γυναίκας σκότωσε πολλές από τις δημιουργικές της δυνάμεις και η κρίση του σημερινού Πολιτισμού είναι η κρίση του άνδρα, που υπεξαίρεσε την Καθοδήγηση της Ανθρωπότητας από τις σοφές κι αιώνιες “Μεγάλες Μητέρες”.
Σήμερα η “Μητριαρχία” ως κοινωνικό σύστημα αν και έχει εξαφανιστεί, ποτέ δεν χάθηκε το Μεταφυσικό της υπόβαθρο και ποιος μπορεί να ξέρει, αν στις επόμενες χιλιετίες δεν θα ξανακερδίσει ακόμη μία φορά ένα μεγάλο μέρος της δύναμης, που είχε στην “Εποχή της Γυναικείας Επικυριαρχίας”;