Τρεις ιστορίες άκρως ρεαλιστικές, τα θέματα των οποίων είναι καθημερινά, όχι όμως απλά για τους ήρωες που τα βιώνουν. Άνθρωποι που έρχονται αντιμέτωποι με την απόρριψη, την απόγνωση, την απώλεια, τη γεμάτη άλγος αναδρομή της μνήμης και τον ξεριζωμό από αγαπημένες πατρίδες, φαντάζουν μέσα από τις ιστορίες τους τόσο οικείοι στον αναγνώστη σαν να αποτελούν μέρος του μικρόκοσμού του.

«Η Αρχοντούλα μιλούσε πια με τις τρεις κορνιζαρισμένες οικογενειακές φωτογραφίες των παιδιών της που κρέμονταν στον διάδρομο, μια σε κάθε τοίχο. Μα οι φωτογραφίες έχουν το συνήθειο να μη μιλούν και να μην απαντούν, μόνον μένουν βουβές, ξεθωριάζουν χρόνο με τον χρόνο και, κάποιες φορές, εξαφανίζονται τελείως μες στα πυκνά σκοτάδια της γεροντικής άνοιας».