Στον άξονα του διαλόγου της ποίησης και της μουσικής, που μας έχει δώσει αμφίπλευρα σπουδαίους καρπούς, ο ποιητής Αλέξιος Μάινας συγκέντρωσε και ανθολόγησε σημεία από τη νεοελληνική ποίηση που σχετίζονται με το φλάουτο. Έτσι προέκυψε το ανθολόγιο ποιημάτων και στίχων «Σαν τη μουσική που αναζητάει στο άπειρο... – Ποίηση & Φλάουτο», μέρος του οποίου ακούστηκε στο ρεσιτάλ για φλάουτο σόλο (και απαγγελία ποίησης) του Πέτρου Στεργιόπουλου στις 9.12.2021 – στο Ωδείο Αθηνών (για το οποίο ο Γιάννης Ρίτσος είχε γράψει: «Στο Ωδείο Αθηνών όπου οι μαζούρκες του Σοπέν/ έβγαιναν απ’ το πιάνο τρέχαν στα παράθυρα» – Σημ. τ. ανθολόγου).

Το μουσικά έργα του δρωμένου-ρεσιτάλ, που έγινε στα πλαίσια του Τριημέρου Σύγχρονης Μουσικής του ΚΣΥΜΕ (Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας), υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, μπορεί κανείς να τα ακούσει στον σύνδεσμο: https://ksyme2021event.weebly.com/9-12-2021.html

Η επιλογή και η σειρά των ποιημάτων και στίχων έγινε με βάση τις μουσικές επιλογές, τις οποίες πλαισιώνουν διαλογικά. Για τις ανάγκες μιας αρτιότερης συνολικής σύνθεσης-διαπλοκής, κάποια από τα ποιητικά σημεία δεν αναφέρονται στο φλάουτο, αλλά σε άλλες πτυχές της μουσικής.

Ο τίτλος του ανθολόγιου, καθώς και όλες οι επιφράσεις (δηλαδή οι μεμονωμένοι επιπλέον στίχοι μετά από κάθε μουσικό έργο), είναι από το έργο του Τάσου Λειβαδίτη (1922-1988), ένεκα της ξεχωριστής θέσης που κατέχει στο έργο του η μουσική, και με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του.