Μη διαβάζεις εφημερίδες, διάβαζε τοίχους…
μας παροτρύνει ένα σύνθημα σε κάποιον από τους τοίχους που γίνανε μάρτυρες των πρόσφατων, μετά το 2011, κοινωνικών εκρήξεων σε όλο τον πλανήτη. Συνεχίζοντας τη σειρά των θεματικών ημερολογίων των εκδόσεων μας, το φετινό θέλει να δώσει μία μικρή γεύση από τον πλούτο όσων έχουν καταγραφεί, ή καλύτερα απεικονιστεί, στους τοίχους της αραβικής άνοιξης, των πλατειών των αγανακτισμένων, του Occupy και όσων ακολούθησαν: Γκεζί, Βραζιλία, Λονδίνο, Βοσνία, και όπου αλλού. Μέρη όπου οι τοίχοι, όχι λιγότερο από τα social media σε κάποιες περιπτώσεις, αποτέλεσαν ταυτόχρονα δημόσιο καμβά καλλιτεχνικής δημιουργίας, έκφρασης λαϊκών επιθυμιών και καταγραφής της ιστορίας και της ζωής των κινημάτων. Μέσα από καλλιτεχνικές πρακτικές κάθε είδους, από την καλλιγραφία μέχρι μικτές πρακτικές της street art, με εικόνες ρεαλιστικές και ονειρικές, βωμολόχες και ειρωνικές, σοκαριστικές και κωμικές, θυμωμένες και τρυφερές, πάντα όμως ανατρεπτικές, ψυθιρίζουν σιωπηλά μα επίμονα, τις ελπίδες, τους αγώνες, τις θυσίες, τα οράματα των ξεσηκωμένων λαών. Τοιχογραφίες που στέκουν στιβαρές ή που τρυπώνοντας σε κάποια εσοχή, μας αποκρίνονται με πείσμα για το καλύτερο μέλλον που προσπαθούν να περιγράψουν μέσα από τις χρωματιστές τους δημιουργίες.