«Κάθε εξουσία, και φυσικά κάθε κράτος, για να προασπιστεί την κυρίαρχη τάξη δεν μπορεί να επικαλείται και να εφαρμόζει μόνο την καταστολή. Είναι, σε κάθε περίπτωση, αναγκαία γενικά η ανάπτυξη των μηχανισμών της αστικής ιδεολογίας, ειδικά των επιδιώξεων του κράτους και της συνέχειάς του και ιδιαίτερα του κάθε κυβερνητικού διαχειριστή του κράτους. Από αυτό τον κανόνα δεν θα μπορούσε, φυσικά, να εξαιρεθεί ούτε και το ελληνικό κράτος, ήδη από την ίδρυσή του αλλά και μετέπειτα. Οι ιδέες πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η κοινωνική συναίνεση σε όλο τον 19ο αιώνα στηρίζονταν, κυρίως, στο δίπολο οικονομική ανάπτυξη-εθνική επέκταση. Μέχρι το 1922, το σχήμα που συμπυκνώνει και τις δύο επιδιώξεις είναι αυτό της “Μεγάλης Ιδέας”»