Το 1929 υπήρξε ένας δύσκολος χειμώνας για την Κωνσταντινούπολη. Ο Βόσπορος σκεπάστηκε με μεγάλα κομμάτια πάγου ενός μέτρου, που είχαν αποσπαστεί από τις ακτές της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας ενώ μια άσχημη χιονοθύελλα ανάγκασε τους κατοίκους να μείνουν κλεισμένοι στα σπίτια τους και όσους ταξίδευαν να αποκλειστούν, όπως η αμαξοστοιχία του Οριάν Εξπρές στην Ανατολική Θράκη. Εκείνη τη δύσκολη εποχή, ξεκινούν οι ιστορίες των ανθρώπων που πρωταγωνιστούν στο νέο μυθιστόρημα της Μαίρης Μαγουλά.

Η συγγραφέας του λατρεμένου μου μυθιστορήματος «Κύματα του Βοσπόρου» μάς ταξιδεύει και πάλι στην Κωνσταντινούπολη, αυτήν τη φορά την περίοδο 1929-1954, για να μας συστήσει νέους συναρπαστικούς χαρακτήρες, να καταστρώσει άλλη μια ενδιαφέρουσα πλοκή με αναπάντεχες εξελίξεις, να μας περπατήσει στα στενά και στις λεωφόρους, να μας γνωρίσει τις φυσικές ομορφιές και τα μνημεία, να καταγράψει τον παλμό της οικονομικής, εμπορικής και κοινωνικής ζωής, να μας δείξει το Σταυροδρόμι, το Μπεμπέκ, το Εμίνονου, το Πέρα, το Μέγα Ρεύμα, το Φανάρι, το Μπαλουκλί, το Αρναούτκιοϊ, την Πρίγκηπο, τα Θεραπειά, να ντύσει με μυρωδιές και ήχους τις τελευταίες ανάσες του ελληνισμού της Πόλης που άκμασε (και) στον Μεσοπόλεμο, αποδεκατίστηκε με το βαρλίκ του 1944 και οδεύει ανυποψίαστος για τα Σεπτεμβριανά του 1955. Για άλλη μια φορά η αφηγηματική δεινότητα με παρέσυρε ως το τέλος χωρίς να χαθώ στιγμή από τους πολλούς χαρακτήρες και τις μεταξύ τους σχέσεις ενώ η εξιστόρηση δεν είναι γραμμική, αφού πότε με πρωθύστερα και πότε μέσα από συζητήσεις τρίτων μαθαίνουμε τις εξελίξεις και τις πορείες ζωής των πρωταγωνιστών αλλά και των δευτερευόντων χαρακτήρων. Πότε χτες και πότε σήμερα, πότε δω και πότε κει, έτσι ξεδιπλώνεται ένα πυκνογραμμένο μυθιστόρημα που δεν ήθελα να τελειώσει.

Στο αποκλεισμένο Οριάν Εξπρές γνωρίζουμε τους πρώτους ήρωες, μετά προστίθενται κι άλλοι όσο οδεύουμε προς τον πόλεμο και σχεδόν οκτώ χρόνια μετά το ξέσπασμά του μετράμε πληγές, απουσίες, ελπίδες, αναποδιές, όνειρα. Ο ψηλός, ελκυστικός Ιβάν Γιούρεφ με την Αλγερινή χορεύτρια Χανριά Χασεναούι έχουν μια σχέση αγάπης και μίσους. Η Νίνα, απογοητευμένη με την παρακμή της Μονμάρτης και την αλλαγή προς το χειρότερο της διασκέδασης εκεί, έρχεται στην Πόλη με τη φίλη της, Θεανώ, την οποία προσπαθεί να μεταπείσει και να μην αφήσει το μωρό της έκθετο σε εκκλησία ή ίδρυμα αλλά να το κρατήσει και να το μεγαλώσει παρά το παρελθόν της. Η χήρα Μαντάμ Κλειώ, που δεν αφήνει τίποτα να χαλάσει την πολυτελή διαμονή της στο τραίνο, είχε περάσει υπέροχα στο Παρίσι και οι θετές της κόρες, Πελίν και Μπεριά, πλήρωσαν ακόμη και την πανάκριβη επιστροφή της στην Πόλη. Τώρα ζει στο Αρναούτκιοϊ με τον μπαξεβάνη Τσετίν και τη γυναίκα του, Νιλγκιούν, ενώ μετά τη φωτιά στα Ταταύλα περιέθαλψε τον δάσκαλο Παύλο Σοφιανό, όπως κάνουν όσοι έχουν χώρο και φαγητό να τους δώσουν. Μήπως όμως υπάρχει κάτι βαθύτερο στα κίνητρά της; Ο Σέργιος, απεσταλμένος ελληνικής εφημερίδας της Γαλλίας για το συνέδριο φεμινιστριών στην Πόλη, φιλοξενείται από τον Παύλο που τακτοποίησε ξανά τη ζωή του ενώ είναι φίλος με τον συγγραφέα Φρανσουά, τον οποίο η πόλη δε σταματάει να εμπνέει στα μυθιστορήματά του. Τι θα συμβεί όμως όταν η έμπνευση τον εγκαταλείψει; Η Σαμιχά μεγαλώνει την κόρη της, Λαλέ, αποκρύπτοντάς της μια σημαντική αλήθεια. Ο Άγγλος ύπατος αρμοστής στο Ιράκ φέρνει στην Πόλη την Εριέττα, μια γυναίκα που ελπίζει σ’ ένα καλύτερο αύριο, μακριά από το αμαρτωλό χθες, μόνο που θα δυσκολευτεί να ξεφύγει από την ταμπέλα της συνοδού κυρίων. Ο καντηλανάφτης Ηλίας ζει σε μια καλύβα στο Μέγα Ρεύμα με την Αγγελική και τα δυο παιδιά τους, ώσπου βρίσκουν ένα μωρό έκθετο στα σκαλιά της Αγίας Τριάδας και το περιθάλπουν. Ο νάνος Ανανίας Τσακίρης, με καρδιά και ψυχή τρεις φορές το μπόι του, δε διστάζει να αναλάβει το βάρος μιας ηθικής τιμής που δεν είναι δική του. Στο Μπεμπέκι, η αρχόντισσα Ζηνοβία Μπαλτά, σ’ ένα σπίτι όπου φιλοξενήθηκαν διαπρεπείς Οθωμανοί κι επιφανείς Ρωμιοί, βλέπει τον γιο της, Ανδρόνικο, να αργοπεθαίνει και τότε εμφανίζεται μπροστά της η Εριέττα, η πρώην γυναίκα του, που τον είχε εγκαταλείψει για να ακολουθήσει τον εραστή της στο Παρίσι, μετανιωμένη για την επιπολαιότητά της. Στα υψώματα της Μεγάλης Οδού ζουν σε μια τρύπα για σπιτικό ο Εμίλ και η Λώρα, γόνοι ξεπεσμένων φραγκολεβαντίνων και μεγαλώνουν την κόρη τους, Λίζα ενώ ο Εβραίος Ααρών απαιτεί τα νοίκια τους. Μόνο που ο βοηθός του, Νικολάι, αδίστακτος και καιροσκόπος, έχει άλλα σχέδια. Κι αυτή είναι μόνο η αρχή για ένα πολύχρωμο κουβάρι με χιλιάδες γλυκόπικρες άκρες, όπου τα πάντα αλλάζουν και όλα ανατρέπονται από σελίδα σε σελίδα ενώ κατά καιρούς εμφανίζονται και χαρακτήρες που γνωρίσαμε στα «Κύματα του Βοσπόρου».

Συναρπαστικά γεγονότα, ενδιαφέροντες και ποικιλόμορφοι χαρακτήρες, πλοκή που ξεδιπλώνεται σιγά σιγά, με τις ιστορίες να κυλάνε σα νερό, να μπλέκονται μεταξύ τους, να ανακατεύονται, να διασταυρώνονται, να απομακρύνονται ξανά και ξανά και όλα κουμπώνουν με συναρπαστικό τρόπο, συγκροτώντας μια πυκνή πλοκή γεμάτη αναγνωστικές και συγγραφικές εκπλήξεις. Υπέροχες ιστορίες, τραγικές και αισιόδοξες, με αίσιο ή όχι τέλος, πασπαλισμένες με τη γλυκιά ζάχαρη των ανατολίτικων σερμπετιών και το αλάτι του Βοσπόρου. Κάποιους ήρωες τους αγάπησα, κάποιους ήθελα να τους σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια, κάπου συγκινήθηκα, κάπου θύμωσα. Ένα υπέροχο σκηνικό θεάτρου είναι και αυτό το μυθιστόρημα, σε μια παράσταση που δεν ήθελα να τελειώσει. Από το 1929 στο 1935-1938, στο 1946 κι η ιστορία κλείνει το 1954, φωτίζοντας τις σημαντικότερες στιγμές των ηρώων, καταγράφοντας σχεδόν τα πάντα από την Κωνσταντινούπολη (σπίτια, μαγαζιά, σχολεία, δρόμους, τοπόσημα που λαμπρύνουν το μυθιστόρημα αλλά και φτωχικά σπιτάκια, ταπεινά διαμερίσματα γεμάτα όμως καρδιές που πάλλονται και ανθρώπους που ελπίζουν για κάτι καλύτερο).

Το 1929, «Όταν πάγωσε ο Βόσπορος», ξεκίνησαν κάποιες ιστορίες που πήραν τελικά απρόσμενη τροπή, ωρίμασαν, προχώρησαν, διασταυρώθηκαν με άλλες, εμπλουτίστηκαν κι όσες δεν ολοκληρώθηκαν έφτασαν ως τη δεκαετία του 1930, επέζησαν του πολέμου και όλες μαζί χαρίζουν αυτό το τρυφερό, πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που αντικατοπτρίζει τη ζωή, την καθημερινότητα και την κουλτούρα των Ελλήνων της Πόλης πριν και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Απρόσμενες εξελίξεις, έξυπνος χειρισμός της πλοκής, η ματιά που αγάπησα στα «Κύματα του Βοσπόρου», ποικίλες ιστορίες, αγάπης, προδοσίας, εκδούλευσης, εξαπάτησης, ελπίδας, εγκατάλειψης, πίστης, εμπιστοσύνης, φιλίας σε μια περασμένη πόλη και εποχή, δοσμένα όλα με μέτρο, χωρίς να κουράζουν, χωρίς να αποπροσανατολίζουν, με διεισδυτικές ψυχογραφίες, σωστές αλληλοεπιδράσεις και μια αγωνία που εντείνεται από σελίδα σε σελίδα για το μέλλον των διασταυρούμενων αυτών ζωών.Τι αξέχαστο ταξίδι ήταν αυτό!