Έχουμε μάθει να κοιτάμε τα παιδιά επιφανειακά.
Δάσκαλοι, γονείς, βλέπουμε τα παιδιά βάζοντας ταμπέλες. Δεν έχουμε μάθει να κοιτάμε προσεκτικά. Να ψαχουλεύουμε και τις πιο μικρές λεπτομέρειες. Να σκύβουμε κοντά τους να μας ψιθυρίσουν για τους εχθρούς που πολεμάνε.
Αντί να δίνουμε χρόνο, συγχώρεση, βοήθεια, γινόμαστε και μεις κακοί στις δικές τους ιστορίες.
Το μυστικό για τους μεγάλους είναι να ακούς…
Το μυστικό για τους μικρούς είναι να καταλαβαίνεις πόσο δυνατός είσαι και να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες όπως ένας ΣΟΥΠΕΡ ΗΡΩΑΣ.

Αφιερωμένο στον Σταύρο που μου έμαθε πώς είναι να πολεμάς σιωπηλά, στην οικογένειά του που κρατά γενναία την κάπα του και σε όλα τα παιδιά που έχουν δυνατή καρδιά και δίνουν τις δικές τους μάχες σφίγγοντας τις γροθιές τους.