Ο κομμουνιστής Θύμιος Καψής (Ανάποδος) αποτέλεσε πρότυπο μαχητή, γέννημα θρέμμα της ανταρτομάνας Ρούμελης, η οποία τη δεκαετία του 1940 χάρισε στο λαϊκό κίνημα μια μεγάλη γενιά αγωνιστών-ηγετών.
Στην έκδοση για τη ζωή και τη δράση του, επιχειρείται να συμπυκνωθεί όλη του η διαδρομή και η συμμετοχή του στο επαναστατικό κίνημα της χώρας μας, στις διάφορες περιόδους που έδρασε (Μεσοπόλεμος, ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, περίοδος της Λευκής Τρομοκρατίας, τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας), συνδυασμένη με βασικά συμπεράσματα γενικότερης σημασίας που έχει συλλογικά επεξεργαστεί το ΚΚΕ από την κρίσιμη αυτή δεκαετία.
Η προσφορά του Θύμιου Καψή συγκαταλέγεται στον άφθαστο ηρωισμό των αλύγιστων της ταξικής πάλης, που εμπνεύστηκαν από τα μεγάλα ιδανικά του ΚΚΕ, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, το σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Αποτελεί μεγάλο εφόδιο, τεράστια κληρονομιά και πηγή διαπαιδαγώγησης για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, τους εργαζόμενους, τους λαϊκούς ανθρώπους, τις νέες και τους νέους, για να βαδίσουν το δρόμο της επαναστατικής πάλης σήμερα.

Το βιογραφικό του Θύμιου Καψή (Ανάποδου)
Γεννήθηκε το 1922 και καταγόταν από εύπορη οικογένεια του χωριού Γλούνιστα (Δρυμαία). Ο «Ανάποδος» είναι ψευδώνυμο που έλκει την καταγωγή του από την προπολεμική περίοδο, οπότε του το είχαν κολλήσει οι συμμαθητές του στο Γυμνάσιο του Δαδιού, γιατί σε συζητήσεις και σε παιχνίδια πήγαινε συνέχεια κόντρα. Μετά από το Γυμνάσιο, που το τελείωσε στη Λάρισα, πέρασε στο πανεπιστήμιο, στη Νομική Σχολή.
Την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας έγινε μέλος της ΟΚΝΕ. Στην Κατοχή, το 1942, έγινε μέλος του ΚΚΕ. Αναδείχτηκε σε ικανότατο πολιτικό και στρατιωτικό στέλεχος, αρχικά με τον 3ο Λόχο της ΕΠΟΝ και μετά ως Πολιτικός Επίτροπος στο 5ο Ανεξάρτητο Τάγμα Παρνασσίδας του ΕΛΑΣ με δράση στη Φθιώτιδα-Φωκίδα και στην Αττικοβοιωτία. Πήρε μέρος στις περισσότερες επιχειρήσεις που διεξήχθησαν το 1943-1944 στην περιοχή. Διακρινόταν για την παλικαριά, την τόλμη και τις ηγετικές του ικανότητες. Ήταν Πολιτικός Επίτροπος και Καπετάνιος Τάγματος στο ΙΙ Σύνταγμα. Τον Οκτώβρη του 1944 υποδέχτηκε τον Άρη Βελουχιώτη στην απελευθερωμένη Λαμία. Στη Μάχη της Αθήνας το Δεκέμβρη του ’44, με το ΙΙ Σύνταγμα πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Βρετανούς και κλείστηκε στο στρατόπεδο κρατουμένων στο Χασάνι, απ’ όπου μετά από λίγες μέρες κατόρθωσε να δραπετεύσει μαζί με μια ομάδα. Το 1946 εντάχτηκε στις πρώτες ομάδες καταδιωκόμενων του Παρνασσού. Το 1947 ήταν Πολιτικός Επίτροπος στο Αρχηγείο Φθιωτιδο-Φωκίδας, και στη συνέχεια στο Αρχηγείο Παρνασσίδας στο επιτελείο του Διαμαντή. Στη συνέχεια ανέλαβε Πολιτικός Επίτροπος του Τάγματος Καλλιδρόμου.
Οι ικανότητές του, η δυνατότητα που είχε να επικοινωνεί με τους αντάρτες, η πίστη του στον αγώνα του ΔΣΕ, αλλά και η στρατιωτική οξυδέρκειά του, ήταν τα στοιχεία εκείνα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο ώστε να δοθεί στον Ανάποδο η διαταγή να περάσει μ’ ένα μικρό τμήμα ανταρτών στην Εύβοια στα τέλη του 1947, για να γράψει κι εκεί σελίδες ηρωισμού και δόξας απέναντι σε σαφώς υπέρτερες δυνάμεις. Η ιστορία του Ανεξάρτητου Τάγματος Εύβοιας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας είναι η ιστορία του Ανάποδου και των συντρόφων του στα δύο χρόνια που έδρασαν στο νησί. Η δράση του Ανεξάρτητου Τάγματος της Εύβοιας, που έχει πολλές ηρωικές στιγμές και μεγάλες θυσίες, ολοκληρώθηκε με το θάνατο του Ανάποδου στις 5 Νοέμβρη 1949.