Ο Εμμανουέλ Λεβινάς (1906-1995) ανανέωσε σε βάθος τη φιλοσοφία. Όρισε την υποκειμενικότητα ως ευθύνη για τον άλλο και τη σωματικότητα ως τρωτότητα. Αυτή η νέα αντίληψη για το υποκείμενο είχε σημαντικές συνέπειες, τόσο από ηθική όσο και από πολιτική άποψη. Η Κορίν Πελλυσόν δίδαξε μια εισαγωγή στο έργο του Λεβινάς σε ένα σεμινάριο που το παρακολούθησαν κυρίως γιατροί, ψυχολόγοι και νοσηλευτές, στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος «Ουμανισμός και ιατρική» του Πανεπιστημίου Gustave-Eiffel.
Ακριβώς επειδή δεν απευθυνόταν σε ειδικούς, η Κορίν Πελλυσόν προσπάθησε με τρόπο διαυγή και σαφή να προσφέρει στους ακροατές της, τώρα και στους αναγνώστες της, τα κλειδιά που θα τους βοηθήσουν να κατανοήσουν το απαιτητικό έργο του Λεβινάς. Προσπάθησε, όμως, να κάνει και κάτι άλλο: να μοιραστεί με αυτούς και με εμάς τη δική της εμπειρία για το πώς ο στοχασμός και το ύφος του Λεβινάς επηρέασαν τον δικό της τρόπο σκέψης και ενέπνευσαν το δικό της προσωπικό έργο.
Η Πελλυσόν δεν περιορίζεται στην παρουσίαση των βασικών πτυχών του έργου του Λεβινάς, αλλά επιχειρεί, συζητώντας κριτικά μαζί του, να προεκτείνει τη σκέψη του και τις θέσεις του, φωτίζοντας σύγχρονα μείζονα ζητήματα με τα οποία ο ίδιος δεν είχε καταπιαστεί, όπως η φιλοσοφία και η ηθική της ιατρικής, η οικολογία και η σχέση μας με τα ζώα.