Η ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή γλώσσα με γραπτή υπόσταση σχεδόν τριών χιλιάδων ετών, και στο μεγάλο αυτό χρονικό διάστημα δεν έμεινε φυσικά αναλλοίωτη. Εν τούτοις, έως πριν από πενήντα περίπου χρόνια, η συνέχεια τής γραμματικής της αποτελούσε φαινόμενο μοναδικό, με άλλα λόγια η γλώσσα παρέμενε ζωντανή, η ίδια γλώσσα. Πριν από εκατό χρόνια η συνέχεια αυτή ήταν ακόμα πιο εμφανής, σήμερα όμως χρειάζεται διορατικότητα, γνώσεις και κάποια δόση φαντασίας για να φανή αυτή η συνέχεια. Τι μεσολάβησε και διέκοψε την συνέχεια; Η παρέμβαση τής πολιτικής.
Η δήθεν «προοδευτική» (κατά δήλωσιν τής ιδίας) παράταξη τής χώρας συμπεριέλαβε, ως μη ώφειλε, και την γλώσσα εντός των πλαισίων των «ταξικών» της αγώνων, κατά τής ολιγαρχίας, προς όφελος τού «λαού» (περιουσιακό της στοιχείο ο λαός) και γενικά για τα δικαιώματα τού «εργάτη». Αφού την λογία γλώσσα, την καλλιεργημένη μορφή τής γλώσσας, την χρησιμοποιούσε η «αντίδραση», οι «λαϊκές» δυνάμεις έπρεπε να καταστρέψουν και την γλώσσα μαζί με την «αντίδραση».
Αυτό το βιβλίο είναι μια κραυγή αγωνίας κατά τής καταστροφής αυτής.