ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη

Αν και είναι το πρώτο πόνημα του κυρίου Αναστασίου, μας δίνει ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής. Μια ισορροπημένη αφήγηση, που γίνεται σε τρίτο πρόσωπο, δεν φλυαρεί, δεν κάνει πουθενά κοιλιά και είναι απόλυτα ρεαλιστική. Πατάει στο σήμερα και γίνεται μια εξαιρετική ανάπτυξη της πλοκής. Τα κεφάλαια, όλα με επικεφαλίδα, έχουν μια έξυπνη έκταση, έτσι ώστε να μην κουράζουν τον αναγνώστη. Με κέρδισε η πολύ καλή χρήση της ελληνικής γλώσσας. Ο συγγραφέας μας, μας βάζει να «κρυφοκοιτάμε» μέσα από την κλειδαρότρυπα τη ζωή του ήρωά μας, ή καλύτερα του αντι-ήρωά μας. Έτσι κατανοούμε το πόσο μεγάλο ενδιαφέρον έχει τελικά η καθημερινή ζωή, ειδικά όταν ανήκει σε άλλον. Κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας είναι ένα βοηθός λογιστή ονόματι Θανάσης. Ένας άνθρωπος απλός, καθημερινός που βιώνει την καθημερινότητά του με τον δικό του τρόπο, όχι και τόσο ελκυστικό θα έλεγα. Ο κύριος Αναστασίου στοχοποιεί τη μορφή της σημερινής κοινωνίας και το πως οδηγεί τα μέλη της σε ένα ατέρμονο τέλμα και μια μονοτονία, με αποτέλεσμα να φυτοζωούν χωρίς να έχουν τη παραμικρή διάθεση να βελτιωθούν, να προοδεύσουν. Τονίζει τη δύναμη που απορρέει από το χρήμα. Όσοι βρίσκονται σε οικονομικά πλεονεκτική θέση, βιώνουν μια καθολική αναγνώριση και αποδοχή. Αρκετοί που είναι σε πιο μειονεκτική θέση αναπτύσσουν ένα αίσθημα κατωτερότητας, συμβιβάζονται όχι μόνο με αυτό, αλλά και με τις αποτυχίες τους, χωρίς να έχουν καμία διάθεση να αγωνιστούν να ανατρέψουν τα στραπάτσα που δέχονται από τη ζωή. Μας αποδεικνύει πόσο επιφανειακή και ρηχή έχει γίνει η ζωή, και οι άνθρωποι κοιτούν όλο και περισσότερο μόνο τον εαυτό τους, απομονώνονται ολοένα και περισσότερο και αδυνατούν πλέον να παραδεχτούν πόσο πραγματικά έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο.