Είμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και η Ρεμπέκα Γουντ, έχοντας στην πλάτη της ένα σκάνδαλο στο Σίδνεϋ όπου ζούσε ως τότε, διορίζεται διευθύντρια του ταχυδρομείου στην παραλιακή και ήσυχη πόλη Σίπρεκ Μπέι. Αναζητά ένα καταφύγιο, ένα κρησφύγετο. Τι συνέβη στο Σίδνεϋ και το έβαλε στα πόδια; Πώς και γιατί συνδέθηκε με τον υπουργό Εξωτερικών Νεντ Μακέλ; Θα καταφέρει να κρυφτεί από το παρελθόν της σ’ αυτήν την απομονωμένη πόλη; Πώς θα καταφέρει να κρατήσει τις ευαίσθητες ισορροπίες γύρω της και μέσα της όταν τη φλερτάρει ο πιο περιζήτητος εργένης της πόλης; Ναι αλλά αν η καρδιά της δοθεί αλλού;

Η Belinda Alexandra έγραψε ένα ενδιαφέρον ανατρεπτικό κοινωνικό μυθιστόρημα διακοσμημένο με ίχνη σασπένς και αγωνίας. Ζωντανεύει μια γυναίκα που αγωνίζεται να ξεφύγει από το αμαρτωλό χτες και κρύβεται σ’ ένα απομονωμένο μέρος, όπου τελικά τα πράγματα είναι πιο δύσκολα απ’ όσο φανταζόταν. Απ’ τη μια προσπαθεί να δει αν μπορεί να προχωρήσει σε μια σχέση, έχοντας το όνειρο να ζήσει μια φυσιολογική καθημερινή ζωή χωρίς να είναι ερωμένη κάποιου παντρεμένου με ό,τι αυτό συνεπάγεται κι από την άλλη προσπαθεί να κάνει κινήσεις που δε θα προσβάλλουν, δε θα φουντώσουν τα κουτσομπολιά, δε θα την πιάσουν στο στόμα τους οι γυναίκες της πόλης κι ειδικά αυτές που έχουν βάλει στόχο τον γιατρό. Αντί λοιπόν να ζήσει μια ήρεμη μονότονη ζωή, η Ρεμπέκα φαίνεται πως βρήκε μεγαλύτερους μπελάδες. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν βρίσκεται διχασμένη ανάμεσα σε δύο άντρες και η τελική της επιλογή είναι το μεγαλύτερο λάθος που θα κάνει ποτέ.

Στο βιβλίο υπάρχουν και νότες αστυνομικού μυστηρίου, μιας και η Μέιμπελ Πέμπερντι, η προηγούμενη διευθύντρια, αυτοκτόνησε μέσα στο ταχυδρομείο μετά τον θάνατο της κόρης της, Ανν, με σαφείς υπόνοιες πως ίσως δολοφονήθηκε από αυτόν που κακοποίησε το παιδί της. Επίσης, με την Μπέριτ Όλσεν, που τη δέρνει συνέχεια ο άντρας της, Σάντερς, η συγγραφέας καταγράφει με σεβασμό όλες τις ψυχολογικές διακυμάνσεις μιας κακοποιημένης γυναίκας και δείχνει τα γεγονότα και απ’ την πλευρά των ανθρώπων που θέλουν να βοηθήσουν και αυτών που αδιαφορούν. Η Ρεμπέκα μπορεί να έχει δισταγμούς ή και κάποια απειρία στα προσωπικά της ζητήματα, όσον αφορά όμως τον σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη πρωτοστατεί για να υποστηρίξει και να περιθάλψει, κάτι που η Μπέριτ το βρίσκει παρήγορο και ανακουφιστικό, δυστυχώς όμως η μοίρα έχει άλλα σχέδια. Στο Σίπρεκ Μπέι, ένα ειδυλλιακό, παραθαλάσσιο μέρος, με υπέροχη σκηνογραφία, άψογα σκηνοθετημένη και λυρικά δοσμένη από τη συγγραφέα, υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που τριγυρίζουν τη νεοφερμένη διευθύντρια. Ο ταχυδρόμος Τζόνι με την παιδιάστικη αθωότητά του, η σπιτονοικοκυρά της Ρεμπέκα, Ντόρις Κάμπελ, η υπεροπτική και ξιπασμένη Νάνσι Πάικ, με ομορφιά που μαραίνεται και διαπεραστικό βλέμμα και ο αλκοολικός άντρας της, Τζορτζ, γραμματέας της κομητείας, ο προκλητικός και γλοιώδης σταθμάρχης Έρνι Μούλενς με τη γυναίκα του, Μαρτζ και άλλοι. Αποτελούν τον μικρόκοσμο που περνάει από κρησάρα από τη Ρεμπέκα, ανοίγουν τα στόματά τους, κοιτούν εξονυχιστικά και έχουν όλοι τους δεύτερες σκέψεις όσο ασχολούνται με τα ζητήματα της μικρής τους κοινωνίας.

Εξίσου καλοσχεδιασμένο είναι και το δίπολο «καλού» και «κακού» συντρόφου. Ο Στέφαν Ότο είναι ένας γοητευτικός αλλά κλειστός άνθρωπος, που οι φήμες λένε πως θέλει να εκδικηθεί την πόλη για κάτι που έγινε στον πόλεμο. Οι κάτοικοι του Σίπρεκ Μπέι τον θεωρούν Γερμανό κατάσκοπο και τον έχουν εξορίσει από τις παρέες τους, στην πραγματικότητα όμως είναι η φωνή της λογικής σ’ έναν παράλογο πόλεμο κατά της φάλαινας, της οποίας το λάδι θεωρείται βασικό προϊόν παραγωγής και εξαγωγής της πόλης. Κάνει τα πάντα από τη μια να σώσει τα θηλαστικά κι απ’ την άλλη να δείξει στους κατοίκους πόσο πιο εύκολα θα βγάλουν κέρδος από εναλλακτικές παραγωγές, στις οποίες μάλιστα θα πρωτοστατήσουν εφόσον δεν έχουν αναπτυχθεί ευρύτερα αλλού. Δυστυχώς κανείς δε θέλει ν’ ακούσει, κωφεύουν στους κινδύνους από τον αφανισμό των φαλαινών και τη διατάραξη της οικολογικής αλυσίδας και τότε, εκείνη τη νύχτα… Από την άλλη, ο γιατρός της πόλης, Τίμοθι Λίτσφιλντ, έχει κι αυτός τραυματικό παρελθόν από σχέση και ζει με τη μητέρα του, Τζίλιαν, μια τραγική φιγούρα που καθηλώθηκε σε καροτσάκι μετά από εγκεφαλικό. Επομένως, ποιον θα επιλέξει η Ρεμπέκα; Πόσο σωστά θα παίξει τα χαρτιά της και πώς θα κρατήσει τις ισορροπίες; Είναι όμως έτοιμη να βιώσει συνέπειες που δεν περίμενε όταν επέλεγε;

Το κείμενο είναι γεμάτο από λυρικές και ολοζώντανες περιγραφές της τοποθεσίας, των σπιτιών, της χλωρίδας και της πανίδας που κοσμεί τα σπίτια και τους δρόμους της πόλης. Παρομοιώσεις και μεταφορές («Το κέντρο της πόλης ήταν τόσο μικρό που αν κάποιος ανοιγόκλεινε τα μάτια του θα μπορούσε να το προσπεράσει χωρίς να το δει», σελ. 12), καλοσχεδιασμένα ψυχογραφήματα, ενδιαφέροντες χαρακτήρες, ανατροπές, απρόσμενη τροπή των εξελίξεων μου κράτησαν το ενδιαφέρον ως την τελευταία σελίδα. Έζησα κι εγώ μαζί με τη Ρεμπέκα τους ήσυχους ρυθμούς της πόλης, είχα κι εγώ τις επιφυλάξεις μου με τις νέες γνωριμίες, κρατούσα κι εγώ την ανάσα μου με κάθε κίνδυνο ή με κάθε καινούργια κρίσιμη πληροφορία, αν και, όσο προχωρούσε η ανάγνωση, διαπίστωνα τον κίνδυνο που άρχισε να περιβάλλει την ηρωίδα κι ήθελα να τη δείρω που δεν τον έβλεπε κι αυτή, δοσμένη τόσο απόλυτα στον έρωτα. «Η μυστηριώδης γυναίκα» είναι ένα υπέροχο μυθιστόρημα γεμάτο ισορροπίες που δε χάνει πουθενά το μέτρο. Είναι ρομαντικό, αστυνομικό και κοινωνικό αλλά τόσο όσο πρέπει, χωρίς το ένα κομμάτι να βαραίνει τα άλλα και χωρίς να αναμιγνύονται φίρδην μίγδην. Ένας ήρεμος τόπος φαίνεται πως είναι το νέο καταφύγιο της διωγμένης Ρεμπέκα Γουντ, μόνο που οι κάτοικοι δε μένουν στα κουτσομπολιά αλλά κάνουν χώρο και στο απόλυτο κακό. Ατμοσφαιρικό, διεισδυτικό, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και λυτρωτικό τέλος, το μυθιστόρημα της Belinda Alexandra με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο.