Καὶ στοῦ ζωγράφου τὸ κοντύλι
καὶ στὸ καντήλι τοῦ ποιητῆ
ἡ ἴδια δύναμη ζωὴ χαρίζει
ἀδέλφια τἄβγαλε ἴδια πηγή.

Η πρώτη στροφή από το πρωτόλειο «Ποιητής-ζωγράφος» που περιέχεται στο μοναδικό μαθητικό τετράδιο του Νικηφόρου Βρεττάκου που διασώθηκε. Τα δηλωτικά μέσα της δημιουργίας –το «κοντύλι», η γραφίδα ή το πινέλο για το ζωγράφο και το «καντήλι» για τον ποιητή– με το συγγενικό ήχο των παρωνύμων λέξεων («κοντύλι», «καντήλι») φέρουν κοντά τούς δύο δημιουργούς, χωρίς να τους ταυτίζουν. Με αφετηρία αυτό το ποίημα η Γεωργία Κακούρου-Χρόνη καταθέτει την ουσιαστική και αδιάλειπτη σχέση του Νικηφόρου Βρεττάκου με τη ζωγραφική μέσα από τη μελέτη του έργου του, ποιητικού, εξωλογοτεχνικού και ανέκδοτου.