Αναζητώντας τις πρώτες αιτίες που διαμόρφωσαν την ορθολογική στάση του αρχαίου Έλληνα σοφού απέναντι στον φυσικό του κόσμο, ο συγγραφέας επιχειρεί με τούτο το βιβλίο να δώσει απαντήσεις σε κάποιες ερωτήσεις που έχουν πυροδοτήσει μια διαφορετική οικουμενική διένεξη μεταξύ Ανατολής και Δύσης, μια σιωπηλή και όμως εκκωφαντική λόγια αντιπαράθεση που κάποιες φορές πήρε και διαστάσεις τις οποίες θα χαρακτήριζε κανείς ακόμα και παραπάνω από ήπιες: Πού ανιχνεύεται η πρώτη αναλαμπή αυτού του ανθρώπινου δημιουργήματος που αποκαλούμε «επιστήμη». Στην ελληνική πόλη της Μιλήτου στις ακτές της Μικρός Ασίας, απαντούν οι Δυτικοί εξοργίζοντας τους «αντιπάλους» τους ανατολιστές. Έχουν όμως δίκιο οι πρώτοι; Εάν ναι, πώς εξηγείται αυτό ως γεγονός, όταν και άλλοι λαοί της αρχαίας Μεσοποταμίας και Αιγύπτου διέθεταν επίσης πλούτο, νόμισμα, γραπτή γλώσσα, επικοινωνίες και τεχνολογία; Γιατί μόνον εκεί στη Μίλητο, στην πατρίδα του Θαλή, και όχι και αλλού; Γιατί μόνον τότε, τον 6ο αιώνα π.Χ., και όχι άλλοτε πιο πριν; Και βέβαια, γιατί μόνον από αυτόν τον λαό, τους Έλληνες, και όχι από άλλον; Ποια ήταν εκείνη η «ειδοποιός διαφορά» που οδήγησε τον Έλληνα στη λύτρωση από την άγνοια και τη δεισιδαιμονία, τη στιγμή που ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά από τους Ολύμπιους θεούς για να φλογίσει με τη γνώση τον νου του θνητού ανθρώπου;
(Από την παρουσίαση της έκδοσης)