Στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών οι λέξεις άθεος και αθεΐα έχουν χρησιμοποιηθεί ως στίγμα και κατηγορία οδηγώντας αρκετούς ανθρώπους ακόμα και στον θάνατο. Στα νεότερα χρόνια τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις για τους άθεους δεν έλειψαν, με αποτέλεσμα ο άθεος συχνά να θεωρείται ανήθικος, ψυχικά άρρωστος και κοινωνικά απόβλητος. Τα τελευταία χρόνια, όμως, παρατηρείται μια σημαντική άνοδος του αριθμού εκείνων που είτε δηλώνουν άθεοι και αγνωστικιστές είτε θρησκευτικά αδιάφοροι, γεγονός που παρατηρείται και στην ελληνική κοινωνία. Αποφεύγοντας τις μη επιστημονικές προσεγγίσεις και με σκοπό την κατάρριψή τους τα κύρια ερωτήματα τα οποία θέτει το παρόν βιβλίο είναι τα εξής: Υπάρχουν άθεοι στην ελληνική κοινωνία; Ποιοι λόγοι τους οδήγησαν να αμφιβάλλουν ή να αρνούνται το θείο σε οποιαδήποτε εκδοχή του; Ποια είναι η κοσμοθεωρία και οι πεποιθήσεις τους; Πώς νοηματοδοτούν τη ζωή τους αν όχι με βάση την πίστη στον θεό και την ένταξη τους σε μια θρησκεία; Ποιες μορφές αθεΐας διαπιστώνονται στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία; Με επίκεντρο τη διεξαγωγή συνεντεύξεων με ανθρώπους που αυτοχαρακτηρίζονται ως άθεοι το παρόν εγχείρημα έχει ως βασικό στόχο να αναδείξει τις βασικές διαστάσεις ενός αντικειμένου, το οποίο αν και μελετάται συστηματικά στον διεθνή ακαδημαϊκό χώρο στην Ελλάδα είτε περνάει απαρατήρητο είτε αποτελεί θέμα-ταμπού.