Του­λά­χι­στον από τον θά­να­το του Αν­δρέα Γ. Πα­παν­δρέου το 1996 και με­τά, όλες οι ελ­λη­νι­κές κυ­βερ­νή­σεις ηγού­νται μι­ας δρα­μα­τι­κής ιστο­ρι­κής κί­νη­σης πα­ρακ­μής και κα­τα­πο­ντι­σμού της κοι­νω­νί­ας και της εθνι­κής οικο­νο­μί­ας της χώ­ρας: εικο­νι­κή οικο­νο­μι­κή ανά­πτυ­ξη βα­σι­σμέ­νη σε πα­θο­γε­νή χρη­μα­τι­στη­ρι­α­κά και κα­τα­να­λω­τι­κά πρό­τυ­πα και υπη­ρε­σί­ες, κα­κο­δι­α­χεί­ρη­ση και τε­ρά­στιο δη­μό­σιο και ιδι­ω­τι­κό χρέ­ος, μνη­μό­νια υπο­τα­γής και δου­λο­πρέ­πει­ας, τε­ρά­στια δη­μο­γρα­φι­κή κρί­ση και με­τα­να­στευ­τι­κές εκρο­ές του­λά­χι­στον 500.000 νέ­ων αν­θρώ­πων. Ταυ­τό­χρο­να, πα­ρα­τη­ρεί­ται μια συ­νε­χής και δο­μη­μέ­νη εν­δο­τι­κό­τη­τα των πο­λι­τι­κών ελίτ της χώ­ρας απέ­να­ντι σε όλα τα ιστο­ρι­κά-στρα­τη­γι­κά αιτή­μα­τα της Τουρ­κί­ας ανα­φο­ρι­κά με την Κυ­πρι­α­κή Δη­μο­κρα­τία, το Αιγαίο και τη Θρά­κη. Η με­λέ­τη αυτή εξη­γεί ιστο­ρι­κά γι­α­τί συμ­βαί­νει αυτό, κα­τα­δεί­χνει με στοι­χεία τη θε­α­μα­τι­κή άνο­δο της τουρ­κι­κής οικο­νο­μί­ας σε σχέ­ση μ’ αυτήν της Ελ­λά­δας και ορί­ζει την Τουρ­κία ως μια πε­ρι­φε­ρει­α­κή ιμπε­ρι­α­λι­στι­κή δύ­να­μη (sub-imperialism), εφό­σον εξά­γει τό­σο με­γά­λο κε­φά­λαιο όσο και ισχύ. Ταυ­τό­χρο­να, μέ­σω ενός φα­ντα­σι­α­κού δι­α­λό­γου που ανα­πτύσ­σει με­τα­ξύ του Αχ­μέτ Ντα­βού­το­γλου και του Πα­να­γι­ώ­τη Κον­δύ­λη, απα­ντάει στα καί­ρια ερω­τή­μα­τα για το τι πρέ­πει να κά­νει η Ελ­λά­δα προ­κει­μέ­νου να δρο­μο­λο­γή­σει ένα άλ­λο ανα­πτυ­ξι­α­κό κοι­νω­νι­κο-οικο­νο­μι­κό πρό­τυ­πο, κα­θώς και μια αξι­ό­πι­στη απο­τρο­πή ενά­ντια στην Τουρ­κι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα σε Αιγαίο, Θρά­κη και Κύ­προ.